Me gjithë atë që ishte paralajmëruar, ndoshta ishte edhe gjysmë e pritur, sulmi terrorist i së enjtes në aeroportin Hamid Karzai të Kabulit ishte një ngjarje thellësisht tronditëse.
Dështimi i perëndimit ishte tashmë i frikshëm.
Mijëra njerëz kishin luftuar për ditë për të fituar qasje në ndërtesa dhe zyrtarë që ata shpresonin se do t’u ofronin atyre një pasaportë për sigurinë.
Me sulmin e Shtetit Islamik, i cili filloi jo shumë larg Hotel Baron ku ishin vendosur personeli britanik, dhe deri më tani dihet se ka vrarë 79 civilë dhe 13 shërbëtorë amerikanë, ai që kishte qenë skenari më i keq u bë realitet.
Filiali afgan i Shtetit Islamik, i njohur si Provinca Khorasan e Shtetit Islamik dhe gjithashtu si Isis-K, shpërtheu një bombë që jo vetëm që shkatërroi jetën, por gjithashtu shërbeu si një paralajmërim gjakderdhës për atë që mund të jetë në gjendje.
Joe Biden, pa dyshim, u përgjigj me një kërcënim të tijin: “Ne nuk do të falim. Ne nuk do të harrojmë. Ne do t’ju gjuajmë dhe do t’ju bëjmë të paguani, “tha ai, pas masakrës, duke iu drejtuar terroristëve drejtpërdrejt për të mirën e një auditori vendas të tmerruar.
Ajo që ndodh tani është se evakuimi vazhdon. Biden ka refuzuar të heqë dorë nga afati i së martës së ardhshme, me përpjekjen e Mbretërisë së Bashkuar që do të përfundojë para fundjavës.
Të Premten, ishte e qartë se edhe bombat nuk kishin arritur të pengonin turmat e prirura për t’u arratisur.
Radhët vazhduan të krijoheshin pranë aeroportit. Ben Wallace, sekretari i mbrojtjes i Mbretërisë së Bashkuar, pranoi se disa nga ata që kishin të drejtë të vinin në Britani sepse kishin punuar për ambasadën ose ushtrinë do të liheshin pas. Të tjerët theksuan se shifra e tij prej 1,100 ishte një nënvlerësim.
Ndikimi afatgjatë i sulmit është më i vështirë për tu vlerësuar.
Shumë do të varet nga kapaciteti i talebanëve për t’i bërë ballë këtij sulmi ndaj autoritetit të tyre .
Shumë më shpejt nga sa priste perëndimi, talebanët mbushën boshllëkun e krijuar nga tërheqja e negociuar nga Donald Trump dhe miratuar nga pasardhësi i tij.
Rreziku është se shteti afgan dhe shoqëria civile, pas tërheqjes së turpshme të perëndimit, do të shemben krejt.
Tashmë, 300,000 njerëz janë zhvendosur. Tre të katërtat e të gjitha shpenzimeve publike (për spitalet, shkollat dhe kështu me radhë) vijnë nga ndihma e huaj.
Nuk ka asnjë arsye për të pasur ndonjë besim në aftësitë qeverisëse të talebanëve.
Por gjërat ka të ngjarë të jenë edhe më keq për popullatën afro 40 milionëshe të Afganistanit, mbi të gjitha gratë dhe vajzat të cilave tashmë u janë hequr të drejtat themelore.
Vendet perëndimore, përfshirë Mbretërinë e Bashkuar, duhet të respektojnë detyrimet e tyre, jo vetëm ndaj atyre që punuan për to, përfshirë refugjatët që tani duhet të gjenden në shtëpi dhe punë, por ndaj shoqërisë afgane në tërësi.
Komuniteti ndërkombëtar duhet të gjejë kauzë të përbashkët në përpjekjen për t’i dhënë një shans njerëzve të këtij vendi.
Nga një perspektivë perëndimore, kjo javë sjell një goditjeje. Për afganët, ekziston frika se kjo javë shënon fillimin e një kapitulli tjetër të përgjakshëm.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al