Shtetet e Bashkuara po nxitojnë drejt krizës më të madhe të politikës së jashtme që nga 11 shtatori dhe ndoshta një me ndikime më të dëmshme në karakterin kombëtar.
Në atë ditë të tmerrshme 20 vjet më parë, amerikanët duke filluar nga më të mirët e Nju Jorkut deri tek pasagjerët në United Flight 93 vrapuan drejt rrezikut, jo larg tij.
Njëzet vjet më parë, vendi u mblodh së bashku për të shpëtuar, pastaj për të brengosur dhe ngushëlluar, dhe më pas për t’u hakmarrë dhe penguar.
Tani, duket se ne mund të braktisim qindra, nëse jo mijëra, amerikanë dhe aleatë tanë në të njëjtin grup ekstremistësh islamikë që strehuan ata që filluan sulmin në 2001. Çfarë goditjeje e tmerrshme për shpirtin kombëtar.
Trashëgimia e Presidentit Biden do të jetë ky akt i pashlyeshëm i frikacakut – nëse ai nuk ndryshon drejtim.
Fjalimi i presidentit të martën në mbrëmje filloi, në mënyrë të pabesueshme, me një diskutim për një faturë shpenzimesh dhe përfundoi me një rekomandim të paqartë për tërheqjen e 31 gushtit.
Sekretari i Shtetit Antony Blinken tha të Mërkurën se 4.500 amerikanë ishin evakuuar nga Afganistani dhe, bazuar në vlerësimin e tij më të mirë, 1.500 të tjerë kishin mbetur.
Totali prej 6,000 amerikanëve të tij në vend në fillim të krizës është dukshëm më i ulët se vlerësimet e mëparshme prej 10,000 deri në 15,000.
Në Daily Telegraph të Britanisë të Mërkurën, redaktori amerikan Nick Allen publikoi një artikull të titulluar “Tradhtia e Joe Biden: Aleatët nuk mund t’i besojnë më këtij presidenti”.
Tani ne e dimë me siguri se çdo peng i marrë pas shkatërrimit të Bidenit, çdo akt i vetëm barbarie nga regjimi i ri do të ishte plotësisht i parashikueshëm.
Çdo gurë. Çdo prerje koke. Çdo akt terrorist i lindur në Afganistan gjatë dekadave të ardhshme mund të gjurmohet në ngjarjet e gushtit 2021.
Kjo katastrofë dhe çdo tjetër që rrjedh nga kjo fole nepërkash do të jetë mbi kokën e presidentit dhe atë të ekipit të tij.
Nëse ai nuk ndryshon drejtim dhe mban 5,000 trupa në aeroportin e Kabulit, ose nuk i fut trupat në një pjesë të ndryshme të vendit si kështjella e mëparshme që ishte baza ajrore e Bagramit, errësira do të bjerë mbi Afganistanin dhe do të mbulojë qytetarët dhe aleatët tanë ende atje.
Presidenti Barack Obama ishte i njohur për “drejtimin nga pas”. Biden do të jetë i njohur për “lënien pas”.
Ideja që Shtetet e Bashkuara nuk do të mbrojnë as qytetarët e vet dërgon një mesazh të pagabueshëm për botën.
Një teoricien politik i diskutueshëm, Leo Strauss, shkroi vite më parë, në “Qyteti dhe Njeriu”, se “Perëndimi dikur ishte i sigurt për qëllimin e tij, për një qëllim në të cilin të gjithë njerëzit mund të ishin të bashkuar, dhe kështu ai kishte një vizion për të ardhmen e tij.
“Por, shtoi ai, “Kriza e Perëndimit është pasi Perëndimi është bërë i pasigurt për qëllimin e saj.”
Më 9/12 ne kishim një vizion të qartë, një qëllim të caktuar. Ne kemi bërë shumë gabime që atëherë, por kurrë nuk hoqëm dorë nga ai vizion dhe qëllim: i një atdheu të sigurt dhe të sigurt dhe rritjes së vazhdueshme, dhe në rritje të lirisë dhe shkrim -leximit në Perëndim dhe kombet aleate të Perëndimit. Ne e kemi braktisur atë vizion dhe qëllim ashtu si Biden ka braktisur amerikanët dhe aleatët ndaj talebanëve.
Çfarë katastrofe. Çfarë njolle e pashlyeshme për Biden dhe ata përreth tij, me të vërtetë për të gjithë ata që nuk e ngrenë zërin kundër kësaj tradhtie.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A është kthyer Amerika?
A do kthehen talebanët në pushtet në Afganistan?
“Xhaxha Joe” këtë herë nuk kishte të drejtë…
