Më 16 shtator, një ditë para fillimit të zgjedhjeve parlamentare në Rusi, anëtarët e dhomës së sipërme të parlamentit rus thirrën përfaqësuesit e Google dhe Apple për t’i qortuar ata për dyshimin e “ndërhyrjes” në votim.
Vepra gjoja e kompanive të teknologjisë: lejimi i përdoruesve për të hyrë në një aplikacion të ndihmës në votim të krijuar nga mbështetësit e udhëheqësit të burgosur të opozitës Alexei Navalny.
Në fund, të dy kompanitë ndryshuan dhe hoqën aplikacionin nga dyqanet e tyre në internet.
Kremlini ka marrë një vendim strategjik për të shkëputur internetin rus – i njohur gjerësisht si Runet – nga pjesa tjetër e hapësirës kibernetike.
Për të qenë të qartë: Kremlini nuk dëshiron një version rus të “Firewall -it të Madh” të Kinës.
Në vend të kësaj, Vladimir Putin dëshiron që subjektet e tij të mbështeten në shërbimet dhe aplikacionet e prodhuara nga Rusia, të komunikojnë përmes platformave ruse të mediave sociale, të shikojnë video në platformat e prodhuara nga Rusia dhe të kërkojnë informacion duke përdorur shërbimet e siguruara nga Rusia.
Në atë mënyrë, ai shpreson, ata do të varen nga versioni i realitetit që autoritetet ruse duan të promovojnë.
Askush nuk duhet ta gabojë këtë si një përpjekje për t’i dhënë rusëve më shumë mundësi duke zhvilluar platforma lokale. Synimi i vërtetë i fushatës vjen qartë nga njeriu i zgjedhur për të udhëhequr projektin RuTube: Alexander Zharov, ish -kreu i Roskomnadzor, agjensia e censurës e Rusisë në Internet.
Kremlini ka vendosur bazat për shtytjen e tij për ca kohë; Roskomnadzor urdhëroi ofruesit e shërbimeve rajonale të internetit të raportojnë mbi infrastrukturën Google brenda Rusisë në vitin 2020.
Në një takim me redaktorët rusë në shkurt, Putin la të kuptohej se ishte i gatshëm të merrte në konsideratë ndalimin e disa platformave globale – por që ai do ta bënte këtë vetëm pasi vendi të kishte ekuivalentët vendas. Ai moment pothuajse ka ardhur.
Ekziston një precedent ogurzi historik për strategjinë aktuale të presidentit rus. Në librin tonë të vitit 2015 “Rrjeti i Kuq”, ne përshkruam se si fizikani i ri rus Vladimir Fridkin shpiku makinën e parë kopjuese në Bashkimin Sovjetik në vitet 1950, menjëherë pas vdekjes së Joseph Stalin. Për një kohë, të gjithë ishin të kënaqur me shpikjen e Fridkin, dhe autoritetet konsideruan vendosjen e pajisjeve të tij në prodhim masiv.
Por së shpejti KGB lëshoi një urdhër për të shkatërruar fotokopjen e Fridkin, dhe prototipi u copëtua. Logjika e policëve sekret ishte e qartë: Ata ishin të shqetësuar se njerëzit mund ta përdornin pajisjen për të shkëmbyer informacion jashtë kontrollit të Partisë Komuniste. Shpikja e Fridkin u vra nga frika se dija mund të bëhej falas.
Partia Komuniste pagoi një çmim të lartë për këtë vendim më vonë, kur partia u detyrua të kthehej në blerjen e makinave Xerox jashtë vendit. Por Bashkimi Sovjetik pagoi një çmim edhe më të madh duke humbur garën e tij më të gjerë teknologjike me Perëndimin.
Në vitet 1990, Rusia miratoi shumë teknologji perëndimore.
Kjo nga ana tjetër mundësoi rritjen mahnitëse të kompanive ruse të teknologjisë si Yandex, Kaspersky Lab dhe shumë të tjera. Tani, nga ana tjetër, është vetë suksesi i këtyre kompanive që e bën rrethimin e Putinit të sigurt se mund të përballojë të banojë edhe një herë në izolim.
Përvoja sovjetike e autarkisë teknologjike ishte një katastrofë.
A mund të gjejë Kremlini një mënyrë për ta bërë atë të funksionojë këtë herë? Putin duket se mendon kështu.
Autoritetet ruse kanë bërë përparim të madh në futjen e teknologjive të fundit të mbikqyrjes të prodhuara në vend, duke përfshirë sistemet e njohjes së fytyrës, të cilat ata i kanë përdorur me sukses për protestuesit e identitetit.
Këto ditë, Putin nuk ka nevojë të shkatërrojë ekuivalentin e internetit të makinave Xerox; ai ka një numër të caktuar alternativash ruse që mund të shfrytëzojë, të paktën për një kohë. Por nëse Kremlini arrin të ndërpresë Rusinë nga hapësira kibernetike globale, ajo përfundimisht do të paguajë për sa i përket zhvillimit të humbur.
Ky është një mësim i qëndrueshëm nga historia ruse: vendi është modernizuar gjithmonë duke bashkëvepruar me botën e jashtme, jo duke u izoluar.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
