Ne jemi zhytur në një periudhë tjetër të “ujërave të trazuara” transatlantike.
Nga Afganistani në aleancën AUKUS, muaji i shkurtër i mjaltit midis Bashkimit Evropian dhe Amerikës së Presidentit Joe Biden duket se ka mbaruar.
Por është e rëndësishme të mbani mend, pas optimizmit që pasoi fundin e viteve të Trump, se marrëdhëniet transatlantike kanë pasur gjithmonë fërkimet dhe frustrimet e tyre, ngritjet dhe rëniet e tyre – dhe ne jemi gati për një rikthim edhe një herë.
Në të vërtetë, Këshilli i Tregtisë dhe Teknologjisë (TTC) në Pittsburgh javën e kaluar tregon rrugën drejt ringjalljes së marrëdhënies dhe qendrës së vërtetë të marrëdhënieve transatlantike të shekullit 21. Revolucioni i katërt industrial, shëndeti publik, rimëkëmbja ekonomike, tranzicioni i energjisë së gjelbër – këtu po ndodh në të vërtetë ndryshimi evropian dhe është aty ku qëndron potenciali më i madh për bashkëpunim me SHBA.
Me gjithë bisedat për diplomacinë dhe aleancat e shfaqura plotësisht në fjalimin e Asamblesë së Përgjithshme të Biden në OKB, SHBA do të veprojë – siç ka vepruar gjithmonë – në interesin e saj kombëtar.
Dhe ndërsa interesat e Shteteve të Bashkuara përputhen me BE-në për sigurinë evropiane, nevoja e saj për t’u riorientuar strategjikisht drejt Kinës dhe për të investuar më shumë në parandalimin në rajonin Indo-Paqësor do të nënkuptojë gjithashtu një shkëputje të vazhdueshme graduale nga rajonet përreth Evropës.
Përfundimi i vetëm i arsyeshëm që BE -ja mund të nxjerrë është të rrisë përgjegjësitë e veta në zonën fqinje.
Afganistani dhe AUKUS kanë rindezur debatin për mbrojtjen evropiane dhe autonominë strategjike – por për fat të keq, vështirë se diçka po ndodh.
Evropianët vazhdojnë të flasin për sigurinë dhe mbrojtjen dhe, me drejtësi, gradualisht po investojnë më shumë në aftësitë e tyre.
Por kur bëhet fjalë për veprimin, me përjashtim të operacionit të Francës në Sahel, nuk ka shumë për të parë.
Një partneritet i fortë transatlantik përfundimisht duhet të përfshijë një marrëdhënie më të balancuar të sigurisë dhe mbrojtjes – një me përgjegjësi më të madhe evropiane, si dhe respekt më të madh nga SHBA.
Ndoshta një ditë do të ndodhë. Por ajo ditë nuk është sot.
Kjo nuk do të thotë se nuk ka shumë që të dy palët mund të bëjnë së bashku.
Fushat si ekonomia, teknologjia, klima dhe tranzicioni i energjisë ofrojnë rrugë shumë më premtuese për bashkëpunim kuptimplotë.
Në këto sfera, pandemia i ofroi BE -së mundësinë për veprim – dhe Evropa e kapi atë. BE -ja po del nga kjo krizë e koronavirusit si një, me aftësinë e saj për të ofruar për qytetarët e saj në shfaqje të plotë.
TTC është shembulli më i menjëhershëm për potencialin për këtë lloj koordinimi transatlantik.
Shqetësimi i takimit përurues me sjelljen e tregut të Kinës gjithashtu pasqyron një të vërtetë themelore: Bota po vendoset në një strukturë të re bipolare, e cila kryesisht sillet rreth SHBA -së dhe Kinës.
Kjo nuk do të thotë se fuqitë e tjera – përfshirë BE -në – janë të parëndësishme.
Por kjo nënkupton që ata do të tërhiqen ose nga njëri pol ose nga tjetri, kryesisht në varësi të natyrës së sistemeve të tyre politike.
Ndryshe nga Lufta e Ftohtë, megjithatë, konkurrenca aktuale përmban ndërvarësi të thellë dhe kryesisht luhet në sferat ekonomike dhe teknologjike.
Kjo e vendos Evropën në një pozicion krejtësisht të ndryshëm nga më parë: Ndërsa në shekullin e 20 -të, Evropa kishte rëndësi për SHBA -në sepse ishte në menunë proverbiale, sot BE -ja ka rëndësi sepse ka një vend në tryezë.
Tranzicionet ekonomike, teknologjike dhe energjetike do të jenë zemra rrahëse e partneritetit transatlantik të shekullit 21.
Në kontrast me mbrojtjen, këto janë fusha ku Evropa ka marrë përgjegjësinë – dhe ka fituar respekt.
Kjo nuk do të thotë se dallimet nuk ekzistojnë edhe në këto fusha.
Nëse të dy palët nuk arrijnë të bëjnë një bazë të përbashkët, disa prej tyre rrezikojnë të kthehen në boshllëqe pasuese transatlantike, si strategjikisht kur bëhet fjalë për Kinën, ashtu edhe për të ardhmen e planetit tonë.
Muaji i mjaltit vjen dhe shkon, por tani që jeta e vërtetë ka filluar, është koha për ta bërë marrëdhënien të funksionojë – veçanërisht në këto zona të tranzicionit që janë kaq ekzistenciale për të dy.
Përkthyer dhe përshtatur nga Politico.eu/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Erë lufte’: anije luftarake turke në ujërat greke, Athina njofton NATO
‘Epoka e artë’ e marrëdhënieve SHBA-Kinë ka mbaruar!
‘Venitet’ tensioni tregtar BE – SHBA
