“Olalaf!”, shkruhej në faqen e parë të Libération të Francës mbi tensionet në marrëdhëniet franko-gjermane përpara drekës së Parisit të kancelarit Olaf Scholz me Emmanuel Macron të mërkurën.
Takimi i dy liderëve zëvendësoi një samit vjetor të ministrave francezë dhe gjermanë në Fontainebleau, i cili u shty pas një tufe mosmarrëveshjesh që e nxitën Macron javën e kaluar të paralajmëronte se Berlini rrezikonte të “izolohej” në Evropë.
Është e gabuar të mbivlerësohet; BE, pjesërisht falë bashkëpunimit franko-gjerman, ka treguar solidaritet befasues gjatë luftës në Ukrainë.
Megjithatë, nëse ky unitet do të mbahet ndërsa konflikti hyn në një fazë më të rrezikshme, Parisi dhe Berlini secili duhet t’i kushtojë vëmendje shqetësimeve të tjetrit.
Me gjithë fjalët për “motorin” franko-gjerman që drejton BE-në, dy ekonomitë më të mëdha të bllokut shpesh janë në mosmarrëveshje.
Por ata kanë treguar aftësi për t’u bashkuar për çështje kyçe, shpesh në kriza. Mund të jetë në momente të tilla që BE-ja bën hapa të vërtetë përpara, më së fundi me fondin e rimëkëmbjes së Covid-19 prej 750 miliardë eurosh në 2020.
Por kjo aftësi për të gjetur kompromise që tejkalojnë interesat kombëtare tani duket e pamjaftueshme.
Udhëheqësit e sapozgjedhur në cilindo kryeqytet priren gjithashtu të eksplorojnë mënyra të reja për të bërë gjëra dhe “plejada” të reja në Evropë.
Mbështetja e Scholz-it për zgjerimin e BE-së në Ballkanin Perëndimor dhe Ukrainën – sado e largët një perspektivë – ka nxitur shqetësime të vjetra në Paris.
Parisi shqetësohet se një zhvendosje e vëmendjes së Berlinit drejt lindjes mund të dëmtojë aleancën franko-gjermane.
Ka më shumë grindje të menjëhershme. Gjermania kundërshtoi një kufi për çmimet e gazit në të gjithë BE-në që Franca mbështeti, megjithëse ky ishte një propozim i konceptuar keq.
Më e rëndësishmja, Parisi dhe disa kryeqytete të tjera e shohin planin surprizë prej 200 miliardë eurosh të Berlinit muajin e kaluar për të mbrojtur bizneset dhe familjet nga çmimet e larta të gazit si dëshmi e një mentaliteti “Gjermania e para” që mund të shtrembërojë tregun e vetëm.
Franca dëshiron që Gjermania të mbështesë një skemë në mbarë BE-në për të mbrojtur ekonomitë evropiane, të ngjashme me fondin e Covid.
Franca është gjithashtu e pakënaqur që Gjermania po shpenzon një pjesë të fondeve shtesë prej 100 miliardë eurosh që zbuloi për mbrojtjen në luftëtarët amerikanë F-35, në vend që të blejë pajisje evropiane dhe të nxisë industrinë e mbrojtjes së kontinentit.
Zyrtarët gjermanë minimizojnë dallimet.
Nga ana e tij, megjithatë, Berlini është i pakënaqur për armiqësinë e Francës ndaj një tubacioni gazi që do të lidhë terminalet e gazit natyror të lëngshëm të Spanjës me Evropën Veriore nëpërmjet Pirenejve.
Politikanët e lartë francezë do të bënin mirë që të ulin tonet kritikat e tyre publike ndaj Berlinit – një dhuratë për një Kremlin që kërkon vazhdimisht ndarjet e BE-së që mund të shfrytëzojë. Megjithatë zyrtarët gjermanë nuk duhet të injorojnë shqetësimet franceze.
Me konsumatorët që këtë dimër përballen me fatura në rritje dhe mungesa të mundshme falë armatizimit të energjisë nga Vladimir Putin, ekziston një rast i fortë për një pazar të ri franko-gjerman mbi një “bashkim energjetik”.
Të dy vendet do të përfitojnë afatgjatë, si Evropa më gjerësisht, nga një qasje e gjerë e BE-së ndaj politikave, sigurisë, rrjeteve dhe tregjeve.
Pavarësisht dallimeve në stil midis Scholz-it pragmatik, teknokratik dhe Macron idealist, për më tepër, ka vend për të gjetur gjuhën e përbashkët.
Një fjalim i gushtit i kancelares gjermane që bën thirrje për një Evropë “gjeopolitike” dhe “sovrane” u bëri jehonë disa temave të preferuara të presidentit francez, megjithëse u fokusua më shumë në reformat institucionale sesa në vizionin e madh.
Mënyra se si funksionon BE-ja ka nevojë për rimendim për të ardhmen.
Megjithatë, sot, ndërsa përgatitet të përballet me provat e saj më të ashpra që nga fillimi i luftës në Ukrainë, Evropa ka nevojë për motorin e saj franko-gjerman që të funksionojë plotësisht.
Burimi: Financial Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
