Sondazhet tregojnë sukses të mëtejshëm për partinë anti-imigrante në Suedi. Por nuk ka arsye që suedezët të dëshpërohen..
Zgjedhjet e përgjithshme suedeze duket se do të prodhojnë një rezultat pothuajse të paqartë dhe të ngarkuar emocionalisht, siç bëri referendumi i Brexit në Britani.
Blloqet tradicionale në të majtë dhe të djathtë, të cilat kanë patur pushtetin për gati një shekull, janë lënë mënjanë nga populistët dhe anti-emigrantët nga Demokratët Suedezë , të cilët duket se mbajnë balancën e pushtetit në parlament, siç po bëjnë tani.
Asnjë qeveri nuk mund të formohet pa bashkëpunimin e tyre nëse partitë e tjera kombinohen nëpër blloqet e tyre tradicionale për të formuar një koalicion, në mënyrë që të jenë kundër demokratëve.
Ky do të ishte një problem i drejtpërdrejtë, sikur demokratët e Suedisë të mos merreshin seriozisht nga të gjitha partitë e tjera.
Pjesërisht kjo është për shkak se demokratët kanë rrënjë të qarta neo-naziste. Pjesërisht kjo është për shkak se mesazhi i thjeshtë i partisë së nostalgjisë etno-nacionaliste ka një fuqi që partitë e tjera e kanë patur të vështirë ta përcjellin.
Demokratët janë nostalgjikë për një të kaluar në të cilën Suedia ishte padyshim (të paktën për suedezët) shteti më i mirë dhe më i pasur në botë.
Këto vite ishin gjithashtu ato të dominimit të Partisë Socialdemokrate dhe rritja e demokratëve suedezë koincidoi me rënien e Social Demokratëve, të cilët në sondazhet e fundit thuhet se do të marrin vetëm 20% të votave, totali më i ulët i tyre ndonjëherë. Demokratët po bëjnë fushatë edhe në hapësirën kibernetike, gjë që palët e tjera nuk po e bëjnë.
Suedezët nuk janë më racistë sesa shumica e evropianëve, apo edhe se fqinjët e tyre skandinavë.
Për dy apo tre dekadat e fundit të gjitha partitë kryesore pretendonin se Suedia nuk ishte fare raciste. Ky ishte gabimi, pasojat e të cilit kanë paralizuar politikën suedeze.
Ka një ndjenjë të çuditshme kundër emigrantëve në vend, duke filluar nga shqetësimi i përhapur në lidhje me dhunën në disa periferi, deri në pakicat e neonazistëve në fshatra. Megjithëse Suedia tani ka një nga politikat më të ashpra të emigracionit në Evropë, ajo ka patur një nga ato më bujaret deri në vitin 2015. Ende ka pak kuptim që asnjë nga partitë, më së paku demokratët e Suedisë, të kenë politika për menaxhimin, financimin e integrimin e refugjatëve.
Nuk është çudi që sondazhet e fundit treguan se rreth gjysma e votuesve suedezë nuk kanë besim tek e ardhmja. Ky pesimizëm është përkeqësuar, thonë studiuesit.
E gjithë kjo situatë tregon se zgjedhjet do të jenë një triumf i mëtejshëm për populizmin etno-nacionalist.
Megjithatë, këto parashikime mund të gënjejnë dhe ka arsye të forta për të shpresuar se kështu do të jetë.
Nuk do të ketë apokalips. Edhe në parashikimet më pesimiste, katër nga pesë suedezë do të votojnë kundër Demokratëve Suedezë.
Vendi mbetet i begatë dhe politikanët, pavarësisht nga dallimet e tyre, janë të përkushtuar dhe të ndershëm. Suedia do të mbijetojë në këtë krizë.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
