Është e vështirë ta mendosh tani, por vetëm një dekadë më parë, Turqia e përshkroi doktrinën e saj të politikës së jashtme si “zero probleme me fqinjët tanë”.
Por që nga ajo kohë, situata ka ndryshuar shumë.
Tani, Turqia po ofron ndihmë të drejtpërdrejtë ushtarake për qeverinë e Libisë, ndërsa Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Egjipti, së bashku me Rusinë, mbështesin ushtrinë kryengritëse të gjeneralit Khalifa Haftar.
Pas dështimit të bisedimeve për armëpushim nga Turqia dhe Rusia, Presidenti Rexhep Tajip Erdogan premtoi se do t’I jepte Haftar “një mësim”.
Tani politika e jashtme e Turqisë duket se ka si qëllim të përkeqësojë problemet me të gjithë fqinjët e saj.
Si arritëm këtu? Në 10 vitet e fundit, Turqia është shndërruar nga një demokraci e gjallë islamike në një shtet shtypës autoritar.
Por kjo nuk shpjegon marrëdhëniet e saj antagoniste me fqinjët e saj.
Përgjigja është se Erdogan ka patur prioritet kauzën e Islamit politik, brenda dhe jashtë vendit.
Brenda Turqisë, fillimisht islamizimi përparoi me demokratizim. Ushtria turke kishte qenë një forcë krejtësisht laike; por feja u kthye në politikë, kryesisht në formën e Partisë Islamike AK të Erdoganit.
Përpjekja e dështuar për grusht shteti 2016 mund të shihet si një ofertë oportuniste nga disa elementë në ushtri për të përfituar nga pakënaqësia në rritje midis turqve për konsolidimin e pushtetit të Erdogan. Ai gjithashtu përfaqëson një lloj “konflikti” të vazhdueshëm midis islamistëve të Erdoganit dhe forcave të tjera politike.
Turqia ka lidhje të thella me Libinë, një ish-fushë osmane; siç ka theksuar Erdogan, shumë libianë janë të trashëgimisë turke. Po aq e rëndësishme, 18 miliardë dollarë në kontratat e biznesit turk janë në zhvillim në Libi, dhe të dy vendet ndajnë një zonë ekonomike ekskluzive.
Libia është bërë fushë-beteje për një luftë rreth rolit të Islamit në politikën e Lindjes së Mesme. As Turqia, as shtetet e Lindjes së Mesme nuk kanë gjasa të pranojnë objektivat e tyre.
Rritja e konsiderueshme e ndihmës turke mund të kthejnë valën në favor të GNA, përveç nëse aleatët e Haftarit nuk pranojnë mbështetjen e tyre për LNA.
Problemet e Turqisë me fqinjët e saj, ndërkohë, thjesht do të përkeqësohen.
Përkthyer dhe përshtatur nga Bloomberg/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Egjipt-SHBA, tentativë për afrim
“Macron është përgjegjës për vrasjet në Libi”
Erdogan ka nisur një luftë që mund ta humbasë!
