Nga Jim O Neil
Ndërsa kriza COVID-19 përkeqësohet, shtohen edhe debatet për rolin e Kinës.
Bazuar në atë që dihet, është e qartë se disa zyrtarë kinezë kanë bërë një gabim të madh në fund të dhjetorit dhe në fillim të janarit, kur ata u përpoqën të parandalonin zbulimet e shpërthimit të koronavirusit në Wuhan, madje duke heshtur punonjësit e kujdesit shëndetësor.
Drejtuesit e Kinës do të duhet të jetojnë me këto gabime, edhe nëse ata arrijnë të zgjidhin krizën dhe të marrin masa për të parandaluar një shpërthim të ardhshëm.
Ajo që është më pak e qartë është pse vendet e tjera mendojnë se është në interesin e tyre të vazhdojnë t’i referohen gabimeve fillestare të Kinës, sesa të punojnë drejt zgjidhjeve.
Për shumë qeveri, emërtimi dhe turpi i Kinës duket se është një dredhi për të larguar vëmendjen nga mungesa e tyre e gatishmërisë. Po aq shqetësues është edhe kritika në rritje e Organizatës Botërore të Shëndetit, jo vetëm nga Presidenti i SHBA Donald Trump.
Në një kohë kur përparësia kryesore globale duhet të jetë organizimi i një përgjigje të koordinuar, kjo lojë e fajit nuk është thjesht e dobishme, por e rrezikshme.
Në nivel global dhe në nivel vendi, ne duhet të bëjmë gjithçka të mundshme për të përshpejtuar zhvillimin e një vaksine të sigurt dhe efektive.
Duke qenë se jam marrë me OBSH-në në një shkallë modeste gjatë kohës time si kryetar i Rishikimit mbi Rezistencën Antimikrobike (AMR) në Mbretërinë e Bashkuar, mund të them se ajo është e ngjashme me shumicën e organizatave ndërkombëtare të mëdha dhe burokratike. Ashtu si Fondi Monetar Ndërkombëtar, Banka Botërore dhe Kombet e Bashkuara, ajo nuk është dinamike apo e prirur të mendojë në mënyrë kreative. Por në vend që të kritikojmë këto organizata, ne duhet të punojmë për t’i përmirësuar ato. Në krizën aktuale, ne duhet të bëjmë gjithçka mundemi për të ndihmuar si OBSH-në, ashtu edhe FMN-në që të luajnë një rol efektiv dhe drejtues në reagimin global.
Kriza COVID-19 e bën mjaft të qartë, se nuk ka asnjë dallim të dobishëm për t’u bërë midis shëndetit dhe financave. Dy fushat e politikave janë thellësisht të ndërlidhura dhe duhet të trajtohen si të tilla.
Pra, në vend që të zbatojmë një standard të dyfishtë dhe të rregullojmë gabimet e mëdha pa dyshim të Kinës, ne do të bënim më mirë të konsideronim atë që Kina mund të na mësojë.
Në mënyrë të veçantë, ne duhet të jemi të përqendruar në të kuptuarit më të mirë të teknologjive dhe teknikave diagnostikuese që Kina përdori për të mbajtur numrin e tyre të vdekjes (të dukshëm) të vdekjes aq të ulët në krahasim me vendet e tjera.
Dhe, për vetë ne, ne gjithashtu duhet të marrim në konsideratë se cilat politika mund të miratojë Kina për të shkuar sërish drejt rritjes vjetore 6%, sepse ekonomia kineze në mënyrë të pashmangshme do të luajë një rol të rëndësishëm në rimëkëmbjen globale.
Nëse modeli i rritjes pas pandemisë së Kinës funksionon bashkë me përpjekjet e udhëheqësve të saj vitet e fundit për të rritur konsumin e brendshëm dhe importet nga pjesa tjetër e botës, të gjithë do të jemi më mirë.
Jim O’Neill, është ish kryetar i Goldman Sachs Asset Management, ish-Ministër i Thesarit në Mbretërinë e Bashkuar, është Kryetari i Chatham House dhe shef i Organizatët Botërore të Shëndetit.
Pëekthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Koronavirusi, “vdekjeprurës” edhe për presidentin kinez!
Kina ka gati vaksinën për koronavirusin
