Fundi i një vend, dy sisteme tani duket qartë.
Megjithëse Pekini premtoi të respektojë liritë dhe autonominë e Hong Kongut për një gjysmë shekulli të plotë, ai i ka bllokuar ato që nga dorëzimi në 1997.
Pothuajse një vit më parë, njerëzit e Hong Kongut befasuan veten dhe. Rreth një në katër njerëz dolën në rrugë për të protestuar kundër ligjit të ekstradimit.
Tani, Kongresi Kombëtar i Popullit po propozon një ligj kombëtar të sigurisë për Hong Kongun që ndalon veprimet e “tradhtisë, shkëputjes, rebelimit ose shkatërrimit”.
Burimet zyrtare kanë informuar se kjo do të mbulonte akte të tilla si mbrojtja e flamurit kombëtar. Organet e sigurisë kombëtare do të jenë në gjendje të krijojnë agjensi në qytet.
Mënyra e kësaj lëvizjeje është po aq alarmante sa përmbajtja e saj. Mini-kushtetuta e qytetit kërkon që qeveria e saj të miratojë një ligj të tillë, por një përpjekje 17 vjet më parë u kundërshtua për shkak të reagimit.
Këtë herë, Pekini po e imponon atë nga lart. Qëllimi është ndoshta ta detyrojë atë përmes Këshillit Legjislativ, të krijuar me besnikët pro-Pekinit.
Trazirat e mëtejshme janë të pashmangshme.
Pekini nuk interesohet për zemrat dhe mendjet. Ai ka bërë më shumë për të radikalizuar Hong Kongun sesa çdo disident mund të bënte. Mbështetja për protestuesit është rritur: një studim në mars sugjeroi se 58% e banorëve i mbështetën ata dhe vetëm 28% kundërshtuan.
Pyetja është nëse armiqësia e ashpër ndaj Pekinit jashtë shtetit, e nxitur nga trajtimi i koronavirusit, do të përkthehet në mbështetje të protestuesve të Hong Kongut.
Si nënshkruesi tjetër i deklaratës së përbashkët, një traktat ndërkombëtar ligjërisht i detyrueshëm, Britania duhet ta mbrojë fuqimisht atë.
Kjo do të kërkojë bashkëpunim me kombet e tjera: megjithëse kritika e sekretarit të jashtëm ishte e heshtur, bërja e një deklaratë të përbashkët me homologët e tij Australian dhe Kanadez ka shumë rëndësi.
Në SHBA., sekretari i shtetit, Mike Pompeo, e përshkroi ligjin e propozuar si “vdekje për autonominë e Hong Kongut”, mbi të cilin mbështetet statusi i veçantë ekonomik që gëzon.
Meqenëse Pekini i kupton rreziqet, e sheh këtë si një çmim të pranueshëm për fitoren e tij politike.
Ajo që tani është në diskutim është më e madhe se e ardhmja e Hong Kongut, po aq e rëndësishme sa ajo.
Kombet e tjera duhet të pyesin veten nëse ata duan që Kina të besojë se mund të shkelë premtimet e saj.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
3 mësime nga protestat në Hong-Kong
“Çmimi do të ishte mjaft i lartë”, kërcënimi nga Pekini
