Një nga zhvillimet më të dukshme në marrëdhëniet Azi-Evropë mes shpërthimit të pandemisë COVID-19 është ofensiva diplomatike dhe të fshehtë të Pekinit përballë Evropës.
Në fakt, qasja gjithnjë e më e sigurt dhe kërcënuese e Kinës, nganjëherë e quajtur si diplomacia “luftëtar ujku”, ka alarmuar shumë evropianë, dhe duket se ka një konsensus të ri që sjellja e Pekinit në mes të pandemisë ka qenë kryesisht kundërproduktive, duke çuar në nocionin se Kina e po humb Evropën.
Sidoqoftë, është ende shumë herët për ta thënë këtë. Argumenti se Kina po humb Evropën mund të japë përshtypjen e rremë që Evropa po fiton.
Beteja ka filluar dhe do të jetë e gjatë dhe e vështirë.
Është sigurisht e qartë se strategjia e frikësimit e Pekinit ka tjetërsuar shumë evropianë dhe dëmtoi imazhin publik të Kinës në Evropë. Shefi i politikës së jashtme të BE-së Josep Borrell paralajmëron për një “betejë globale të narrativave” në lidhje me pandeminë dhe kritikon përpjekjen e Pekinit për “të luajtur” me ndryshimet midis evropianëve.
Ishte raportuar gjerësisht në prill që Pekini ishte përpjekur të përdorë ndikimin e saj për të ndryshuar formulimin e raportit të BE-së për aktivitetet e dezinformimit.
Megjithëse Brukseli këmbëngul se nuk ndryshoi ndonjë formulim për shkak të presionit nga Kina, tani dihet që Pekini ndërhyri.
Menjëherë pas kësaj, shpërtheu një polemikë tjetër.
Në diskutim ishte censura nga autoritetet kineze në lidhje me një artikull të China Daily, e autorizuar nga Ambasadori i BE në Kinë dhe 27 ambasadorë të vendeve anëtare të BE-së në Pekin. China Daily, nën mbikëqyrjen e Ministrisë së Jashtme kineze, dëshironte të fshinte një fjali mbi origjinën e pandemisë, si kusht për të botuar artikullin. Fakti që Delegacioni i BE pranoi censurën ndezi kritika të ashpra përsëri në Evropë.
Ajo që tregojnë zhvillimet e fundit është se Pekini ka arritu disa qëllimesh vetjake. Ajo që Pekini është përpjekur ka rezultuar tërësisht kundërproduktive.
Evropa me të vërtetë ka ndryshuar shumë. Kohët e fundit, situata në Hong Kong e shton këtë prirje.
Sidoqoftë, është e rëndësishme të mbani mend se kjo nuk mund të jenë kurrë të mjaftueshme që Kina ta “humbasë” Evropën. Shumë varet nga pala evropiane gjithashtu.
Ka katër pika kryesore që duhen marrë parasysh.
Së pari, ne duhet të pranojmë se qëllimi i Pekinit nuk është më për të fituar zemrat dhe mendjet e njerëzve evropianë (nëse ka qenë ndonjëherë). Qëllimi praktik i Kinës tani duket se është të sigurojë që ka numër të mjaftueshëm të njerëzve në pozicione të rëndësishme në Bruksel dhe në kryeqytetet kombëtare të cilët janë të përgatitur të komprometojnë vlerat evropiane, siç janë liritë themelore, dhe të ruajnë marrëdhëniet ekonomike me Kinën.
Së dyti, beteja në Evropë midis atyre që janë të përgatitur të humbin Kinën dhe të ruajnë vlerat dhe interesat e Evropës nga njëra anë, dhe atyre të vendosur për të ruajtur marrëdhëniet aktuale me Kinën nga ana tjetër, është vendosur të intensifikohet në muajt dhe vitet e ardhshme, përfshirë edhe pas pandemise.
Së treti, ekspozimi i gabimeve diplomatike të Pekinit nuk do ta bëjë Evropën më elastike ndaj presionit kinez. Pekini është plotësisht i vetëdijshëm për varësinë e Evropës nga Kina. Koncepti i “autonomisë strategjike”, i cili fillimisht u shfaq në kontekstin e politikës së jashtme dhe sigurisë, tani duket se po zgjerohet në çështjen e zinxhirit global të furnizimit të produkteve me rëndësi strategjike, përfshirë pajisjet mjekësore, të paktën në një afat të shkurtër.
Së katërti, një nga pyetjet më të mëdha me të cilat përballet tani është nëse qasja e rëndë e Pekinit ndaj Evropës është një reagim i dëshpëruar afatshkurtër në përgjigje të pandemisë, apo nëse është fillimi i një “normaleje të re”. Në të dy rastet kjo do të jetë një betejë e gjatë.
Para se të pretendosh se Kina po humb Evropën, ka shumë sfida që Evropa duhet të zgjidhë. Pekini sigurisht nuk ka hequr dorë nga Evropa.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Diplomat/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Kina e ka humbur Europën…”
Pse Evropës i duhet Amerika?
“Ballkanizimi” i Evropës
