Politika ruse është bërë gjithmonë në kryeqytet.
Edhe pse vendi përfshin 11 zona nga Evropa Lindore në Azinë Verilindore, Shën Peterburg dhe Moska ishin pikat fillestare të tre revolucioneve ruse në fillim të shekullit të 20-të, si dhe i katërti në fund të tij. Në gusht 1991, disa rajone të largëta mësuan për fillimin e tentativës për grusht shteti në Moskë vetëm pasi ai ishte mposhtur.
Në shekullin XXI, ky kapitalizëm-centrizëm nuk duket se do të jetë i vërtetë. Për disa arsye, politika ruse po bëhet me të vërtetë kombëtare.
Për tre javët e fundit, fokusi i vëmendjes politike është zhvendosur 3.800 milje nga Moska në qytetin e Khabarovskit në Lindjen e Largët, ku banorët kanë organizuar protesta për shkarkimin e papritur të guvernatorit të tyre të zgjedhur.
Në zgjedhejt e fundit, banorët e Khabarovskit zgjodhën guvernatorin e tyre, në kundërshtim me atë që donte Kremlini.
Muajin e kaluar, guvernatori i zgjedhur u arrestua, dhe u dërgua në paraburgim me akuzën e organizimit të vrasjeve në fillim të viteve 2000 kur ai ishte biznesmen. Reagimi ishte i menjëhershëm. Banorët dolën në rrugë, siç nuk ishte parë kurrë në Khabarovsk, dhe kanë vazhduar ta bëjnë këtë.
Sipas llogarive të mediave, një tubim i 25 korrikut kishte rreth 50,000 njerëz, rreth një e dhjeta e popullsisë së qytetit. Demonstrimi ekuivalent në Moskë do të numëronte 1.2 milion njerëz.
Protestat u kthyen shpejt në nacionale, në kuptimin politik, jo gjeografik.
Sloganet si “Poshtë cari”, “Putin jep dorëheqjen” dhe “Zgjohu, Rusia” janë bërë një element kryesor.
Megjithatë, policia ka mbajtur distancën dhe nuk ka përdorur forcën, të dy përjashtime të jashtëzakonshme kur bëhet fjalë për mitingjet e opozitës në Rusi.
Pavarësisht mungesës së mbulimit në TV kombëtar, një studim i Levada Center i publikuar javën e kaluar tregoi se 83 përqind e rusëve janë të vetëdijshëm për mitingjet në Khabarovskut, dhe 45 përqind i mbështesin ato.
Për më tepër, rreth një e treta e rusëve thonë se ata do të marrin pjesë në protesta të ngjashme në rajonet e tyre.
Për vite me radhë, regjimi i Putinit ka ruajtur fuqinë e tij përmes një kombinimi të propagandës, dhe shtypjes.
Tani propaganda është bërë më pak efektive, ndërsa rënia e çmimeve të naftës dhe ndikimi ekonomik nga pandemia kanë përkeqësuar situatën.
Por kjo ka edhe kufijtë e saj, siç u tregua nga mosveprimi i policisë në Khabarovsk.
Në shtator, rajonet ruse do të zhvillojnë zgjedhje për legjislaturë dhe këshillat e qyteteve në atë që shihet gjerësisht si një provë për zgjedhjet parlamentare kombëtare të vitit të ardhshëm.
Kremlini po vazhdon kontrollet, duke përdorur teknika të tilla si skualifikimi i kandidatëve të padëshiruar, votim të zgjatur të parakohshëm, votim elektronik, fletëvotime me postë, të gjitha teknika që lënë shumë vend për manipulime dhe mashtrime votash nga shteti.
Por edhe kjo mund të mos jetë e mjaftueshme për të larguar sikletin për Putinin dhe partinë e tij këtë vit.
Sipas sondazhit më të fundit të Levada, besimi i publikut në Putin është ulur në 23 përqind, më i ulti ndonjëherë.
Sigurisht, Kremlin mund të zgjedhë të njëjtën taktikë në zgjedhjet e vitit të ardhshëm, duke “fituar” numrin e votave nëse jo zgjedhjet.
Por protestat e fundit i kanë treguar Putinit se çfarë mund të ndodhë më pas.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Putin, në pushtet deri kur të shkojë 84 vjeç?!
Polonia, ‘shënjestra’ e re e Putinit!
Putin po ua rrezikon vetë jetën rusëve…
