Presidenti Trump ka ndryshuar mendim për shumë çështje.
Sidoqoftë, jo për homologun e tij rus Vladimir Putin. Ne e dëshmuam atë përsëri në intervistën e re të Trump me Jonathan Swan të Axios, kur ai edhe një herë nuk pranoi të kritikojë presidentin rus për shpërblimet që iu kishte ofruar luftëtarëve talebanë në këmbim të vrasjes së ushtarëve amerikanë, dhe gjithashtu shfajësoi armatimin rus të Talibanëve duke argumentuar, “Epo , ne i kemi shitur armë kur ata po luftonin me Rusinë”.
Por gjithsesi ne e dinim se Trump kishte folur në telefon me Putinin disa here gjatë muajve të fundit.
Refuzimi kokëfortë i Trump për të kritikuar Putin mbetet një mister.
Por dëmi që i ka bërë kjo SHBA-së dihet, dhe mund të shtohet në të ardhmen. Më shqetësues, është qëndrimi i Trumpit ndaj Putinit, i cili shpesh bie ndesh me politikat e administratës së tij dhe krijon një paqartësi që është shkatërruese në vetvete.
Ne mësuam gjatë Luftës së Ftohtë për rreziqet e pasigurisë.
Joseph Stalin keqtrajtoi Harry S. Truman në 1948. Pas takimit të tyre në Vjenë në qershor 1961, Hrushovi nënvlerësoi vendimin e Kennedyt, një llogaritje e gabuar që ndihmoi për të shpejtuar krizën e raketave Kubane muaj më vonë.
Le ta imagjinojmë, vetëm për një moment, që Trump fiton rizgjedhjen në nëntor.
Ai më pas do të jetë në gjendje të pretendojë se votuesit amerikanë kanë qenëdakord me politikën e tij të jashtme.
Këto sinjale të dobësisë mund të tundojnë Putinin të hetojë besueshmërinë e angazhimit të Trump në NATO.
Po sikur, për shembull, Putini të urdhërojë forcat ruse të operacioneve speciale në Estoni të sulmojnë një pjesë të vogël të njerëzve dhe pastaj tërhiqet? A do të vijë Trump në ndihmë të aleatëve tanë të NATO-s? Ndoshta. Ndoshta jo.
Duke pasur parasysh mungesën e plotë të përgjigjes ndaj agresioneve të kaluara të Putinit, shoqëruar me armiqësi të hapur ndaj NATO-s, Putin mund të supozojë se Trump nuk do të bëjë asgjë.
Trump ndoshta mund të besojë se një “marrëdhënie e mirë” me Putin është një qëllim i denjë në vetvete, sesa si një mjet për të siguruar një përfitim konkret për popullin amerikan.
E megjithatë, megjithëse pretendon të jetë transaksionar, Trump nuk ka përfunduar një transaksion të vetëm të rëndësishëm me presidentin rus. Të dy udhëheqësit nuk kanë nënshkruar një marrëveshje të kontrollit të armëve bërthamore apo madje nuk e kanë zgjatur Traktatin e ri ekzistues START, që merr fund shkurtin e ardhshëm.
Shtetet e Bashkuara dhe Rusia nuk kanë nënshkruar asnjë marrëveshje tregtare. Trump nuk ka arritur të bindë mikun e tij rus që të lejojë amerikanët të birësojnë përsëri jetimët rusë, ose të lirojnë të dënuarin e rremë Paul Whelan nga një burg rus.
Trump ka marrë disa vendime të politikës së jashtme që i sjellin dobi Putinit.
Vitin e kaluar ai urdhëroi ushtarët amerikanë të largoheshin nga Siria, duke i lejuar Putinit të kërkonte një fitore ushtarake në luftën e Rusisë atje kundër terrorizmit.
Këtë vit, Trump sugjeroi që Rusia të marrë pjesë në samitin e Grupit të 7 të planifikuar për vitin 2020 në Shtetet e Bashkuara, një vendim që asnjë udhëheqës tjetër i G-7 nuk e mbështeti.
Muajin e kaluar, Trump bëri zyrtar vendimin e tij për tërheqjen e 12,000 trupave amerikane nga Gjermania.
Sinjali i fundit i dobësisë së Trump mund të thellojë vetëm dyshimet e Putinit për vendosmërinë amerikane. Dyshime të tilla nga ana tjetër mund të lindin aventura të rrezikshme.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A do ta bëjë koronavirusi Putinin, “mbretin e Lindjes”?
“BE i frikësohet shkëmbimit të territoreve”
14 arsye pse Trump nuk duhet të jetë më president
