Presidenti Emmanuel Macron e ka treguar hapur armiqësinë me Turqinë për mjaft kohë.
Pakënaqësia është shtuar me rritjen e ndikimit të Turqisë në Siri, Libi dhe Mesdheun Lindor në kurriz të Francës. Në Afrikën Veriore dhe Nënsahariane, gjithashtu, Ankaraja ka qenë duke sfiduar Parisin.
Ekspertët pajtohen me idenë se Macron kërkon të pozicionohet si kreu kryesor politik i Evropës, në një përpjekje për të përdorur politikën e tij të jashtme populiste për të heshtur kritikët në vend.
Ky rivalitet turko-francez natyrshëm ka çuar në një luftë fjalësh midis Macron dhe Presidentit Rexhep Tajip Erdogan.
Francezi, megjithatë, nuk do të ndalet këtu. Ashtu si Kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis, ai do të përdorte Bashkimin Evropian për të detyruar Turqinë.
Duke folur para gazetarëve përpara takimit të nivelit të lartë EuroMed7, Macron u kërkoi të gjithë evropianëve të kenë një qëndrim “të qartë dhe të vendosur” ndaj Erdoganit për atë që ai e quajti “sjellje të papranueshme” të këtij të fundit.
Objektivi i presidentit francez është të formojë një konsensus të gjerë të BE për sanksionet kundër Turqisë midis 24-25 shtator.
Sidoqoftë, një gjë është e qartë: Turqia nuk do të tërhiqet nga pretendimet e saj të drejta në Mesdheun Lindor.
Deri më tani, interesat e përbashkëta ekonomikë kanë inkurajuar si Turqinë ashtu edhe BE-në të ndajnë marrëdhëniet e tyre.
Megjithatë, duhet të kihet parasysh se sanksionet e mundshme ka të ngjarë të ushqejnë mosmarrëveshje të reja dhe radikale.
Francezi, i cili e bëri të qartë qëllimin e tij për të përjashtuar Turqinë nga Evropa, nuk mund ta fshehë paturpësinë e tij duke bërë një dallim midis popullit turk dhe Erdoganit. pavarësisht nga fakti se mbi 52% e elektoratit të Turqisë votuan për presidentin e tyre aktual!
A beson me të vërtetë Macron se populli turk do të qëndronte pas egoizmit të Francës? A pret që populli turk t’i kthejë shpinën presidentit? A duhet ata thjesht të injorojnë që Erdoğan lufton për interesat historike dhe kombëtare të Turqisë, vetëm sepse disa perëndimorë nuk mendojnë se mund të vazhdojnë dialogun me një president turk?
Sigurisht, të gjithë jemi të vetëdijshëm për kotësinë e Macron. Ne kemi parë fantazitë e tij koloniale në udhëtimin e tij më të fundit në Liban. Për të shtuar fyerjen e lëndimit, francezi miratoi provokimet anti-muslimane të Charlie Hebdo si “liri” për të pozicionuar veten si një kundërshtar të Islamit.
Nëse Gjermania, së bashku me kombet e Evropës Lindore dhe Jugore, do të mbështesnin Maccronin, kjo do të sillte fatkeqësi në Evropë.
Interesat e veta të Turqisë në Mesdheun Lindor përbëjnë një çështje ekzistenciale për popullin turk.
Le të shpresojmë që Gjermania do të heqë dorë nga kjo lojë e policit të mirë-polic i keq pa vonesa të mëtejshme dhe të marrë iniciativën për hir të së ardhmes së Evropës.
Le të shpresojmë që unanimiteti i kërkuar e shtyn BE drejt vendimeve më të arsyeshme në 24-25 shtator./ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
ANALIZA: A do të shpërthejë lufta Turqi-Greqi?
‘Le Monde’: Erdogan s’do heqë dorë nga qëllimet e tij!
BE ‘ndëshkon’ Turqinë për Qipron
