Ekziston një debat i përjetshëm për sa i përket lidershipit dhe personalitetit në marrëdhëniet ndërkombëtare.
Por pas trazirave të katër viteve të fundit, nuk mund të ketë më dyshim se shumëçka varet nga kush është në krye, veçanërisht në Shtetet e Bashkuara. Për më tepër, siç argumenton Joseph S. Nye i Harvardit, politika e jashtme nuk është pa konsiderata morale.
Për të dyja këto arsye, zgjedhja e Joe Biden si presidenti i ardhshëm i Amerikës është një lajm i shkëlqyer për botën.
Natyrisht, populli amerikan do të përfitojë më drejtpërdrejt nga kjo kthesë e ngjarjeve. Me prirjen dhe vullnetin e tij të afrueshëm për t’u përfshirë në dialog, Biden i ka kushtuar karrierën e tij të gjatë politike punës thelbësore të krijimit të konsensusit midis demokratëve dhe republikanëve. Progresistët nuk e kanë mirëpritur gjithmonë fleksibilitetin e tij dhe karriera e tij nuk ka qenë pa gabime. Por është pikërisht fleksibiliteti i Biden që e ka lejuar atë të rregullojë gabimet e tij dhe të ecë me kohën.
Shembulli më i mirë i kësaj është zgjedhja e tij e mençur e Kamala Harris, pavarësisht përplasjeve të tyre gjatë zgjedhjeve.
Problemi i Biden është se, ndryshe nga Johnson, ai mund të përballet me një kundërshtim të fortë të kongresit.
Në krye të këtyre vështirësive, hendeku ideologjik midis demokratëve dhe republikanëve është rritur në dekadat e fundit, duke penguar bashkëpunimin dhe kompromisin dypartiak.
Administrata e Biden do të përballet me më pak pengesa në lidhje me politikën e jashtme. Për më tepër, Biden ka punuar këtë terren për pjesën më të madhe të karrierës së tij, së pari në Senat, dhe pastaj gjatë tetë viteve të tij si nënkryetar nën Presidentin Barack Obama.
Ndërsa anëtarët e tjerë të kabinetit të Obamës mbështetën me forcë ndërhyrjet e huaja dhe përdorimin e forcës, Biden ofroi një kundërpikë më të përmbajtur që Obama e vlerësoi shumë. Për këtë dhe arsye të tjera, Obama kurrë nuk u lodh të përsëriste se zgjedhja e Biden si numri dy i tij ishte “vendimi i tij më i mirë”. Për më tepër, po të kishte rrugën e tij Biden, Shtetet e Bashkuara nuk do të kishin ndërhyrë në Libi në 2011, dhe Obama do të shmangte atë që ai e përshkroi si gabimin më të keq të presidencës së tij: duke e lënë atë vend të rrëshqiste në kaos.
Gjykimi i politikës së jashtme të Biden sigurisht nuk ka qenë i pagabueshëm. Në 2002, ai votoi në favor të luftës në Irak, ndërsa shefi i tij i ardhshëm kritikoi vendimin për të shkuar në luftë si “memec” dhe “i nxituar”. Por Biden e pranoi gabimin e tij dhe e bëri të qartë se administrata e tij do të shmangë aventurat e njëanshme të huaja.
Presidenti i zgjedhur do të kthejë diplomacinë në vendin e saj qendror në politikën e jashtme të SHBA dhe do të favorizojë fuqimisht mirëkuptimet shumëpalëshe. Vendimet e tij të para të mëdha për politikën e jashtme do të jenë ribashkimi i marrëveshjes së klimës së Parisit dhe ndalimi i tërheqjes së SH.B.A.-së nga Organizata Botërore e Shëndetësisë. Përveç kësaj, Biden ka hapur derën për t’u kthyer në marrëveshjen bërthamore të Iranit 2015 dhe pritet të miratojë një pozicion shumë më konstruktiv ndaj Organizatës Botërore të Tregtisë sesa ai i paraardhësit të tij.
Tensionet SHBA-Kinë do të vazhdojnë , dhe po kështu do të rritet edhe rritja e shpejtë ekonomike e Kinës.
Pavarësisht nga lufta e vazhdueshme tregtare Sino-Amerikane gjatë presidencës së Trump, Kina vazhdoi të rritet me më shumë se 6% në vit deri në pandeminë COVID-19 dhe Fondi Monetar Ndërkombëtar pret që ajo do të jetë e vetmja ekonomi e madhe që do të zgjerohet në këtë vit katastrofik.
Kur Biden u zotua gjatë fushatës së tij presidenciale për të “ndërtuar më mirë”, ai donte të theksonte se plani i tij ekonomik përfshinte trajtimin e problemeve strukturore, sesa kthimin e SHBA përsëri në 2016. Një logjikë e ngjashme vlen për politikën e jashtme, ku SHBA urgjentisht ka nevojë të ndryshojë rolin e saj ndërkombëtar.
Të bësh këtë me sukses do të kërkojë një udhëheqës empatik si Biden, i cili gjithmonë është krenuar me aftësinë e tij për t’u marrë me çështje të ndjeshme. Pasi e kanë nënvlerësuar atë shumë shpesh, kundërshtarët e tij tani duhet të paktën të pranojnë se ai ka fituar mundësinë t’i befasojë ata.
Javier Solana, një ish-përfaqësues i lartë i BE për punët e jashtme dhe politikën e sigurisë, sekretar i përgjithshëm i NATO-s dhe ministër i jashtëm i Spanjës, është President i EsadeGeo – Qendra për Ekonomi Globale dhe Gjeopolitikë dhe bashkëpunëtor në Institucionin Brookings.
Përkthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Ëndrra juaj amerikane do të vdesë”, deklarata e fortë e Trump
“Ti je përgjegjës për vdekjet”, Trump përballet sërish me Biden
“Biden, nëse fiton do marrë masa ndaj tarifave të SHBA për Kinën”
