Largimi i Britanisë nga BE nën drejtimin e Boris Johnson me, ose pa, një marrëveshje të tregtisë së lirë do të errësojë perspektivat për Mbretërinë e Bashkuar vitin e ardhshëm.
Në rastin më të mirë kryeministri do të sigurojë një marrëveshje në minutën e fundit që eliminon tarifat mbi tregtinë. Do të ketë përçarje, rritje çmimesh, protesta dhe ndoshta një përplasje në dete.
Pavarësisht humbjeve, kryeministri mendon se ato do të avullojnë në lirinë me diell për t’u larguar nga rregullorja e BE-së.
Johnson nuk i ka ndryshuar idetë e tij. Ne kemi një qeveri të krahut të djathtë me një angazhim të fortë ideologjik për ta çuar vendin përsëri atje ku e la Margaret Thatcher.
Kjo do të thotë rikthimin e ekzekutivit në epërsi duke frenuar gjyqësorin, prishjen e devolucionit dhe vendimin e miqve në pozicione të fuqishme.
Kjo nuk është vetëm për nostalgji për epokën Thatçer, kur lakmia ishte e mirë.
Ish-Kryeministrja ishte vërtet i bindur se rritja ekonomike dhe punësimi i plotë ishin të gabuara nëse vinin përmes veprimeve të qeverisë.
Johnson është i të njëjtit mendim. Ai nuk dëshiron që britanikët të bëhen të varur.
Largimi nga BE është një përmbysje e madhe e një trendi historik afatgjatë sesa një konsolidim i përparimeve të bëra.
Shenjat e gishtave të Theçerit mund të gjenden mbi Brexit.
Ajo këmbënguli 20 vjet më parë, në librin e saj Statecraft, se interesat ekonomike të Britanisë nuk do të dëmtoheshin nëse MB do të linte Evropën.
Ka pak situata historike në të cilat zbatimi i ngurtë i një përqasjeje të centralizuar, të tregut të lirë dhe shtypja e shtetit, si dhe lidhjet me fqinjët miqësor do të ishin më pak të përshtatshme sesa në Britaninë e sotme.
Pandemia Covid-19 ka theksuar nevojën për të zhvilluar zinxhirë të besueshëm të furnizimit në mbarë BE-në për produktet mjekësore. Tronditja e punësimit që shoqëroi bllokimet është një sfidë që vetëm qeveria mund të përmbushë në masë të konsiderueshme.
Dhe ngritja e Kinës si një udhëheqës teknologjik kërkon jo vetëm strategji më aktive industriale, por bashkëpunim ndër-vendor. Do të duhet gjithashtu të ketë një bashkëpunim ndërkombëtar të bashkërenduar mbi klimën, privatësinë e të dhënave dhe taksat.
Johnson ndoshta mendon se vendi nuk ka “aleatë të përjetshëm dhe ne nuk kemi armiq të përhershëm. Interesat tona janë të përjetshme. ”
Vetëm e ardhmja do të tregojë nëse Britania do të jetë më mirë vetëm, sesa enë një bllok ndërkombëtar, duke u përpjekur të lundrojë në sfidat e shekullit 21.
Ajo që mund të sigurohet është se pak gjëra do të ecin normalisht nëse Britania vepron si një shtet mashtrues në skenën evropiane.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Për Brexit duhet të vendosë vetëm populli britanik, askush tjetër…
Pas Brexit, Britania s’do të jetë më një superfuqi…
Brexit nuk është një krizë, por një mundësi!
