Çështja e fajësimit të dytë të Donald Trump nuk është aq e thjeshtë pasi shumë republikanë mund të refuzojnë për të votuar pro fajësimit të tij. Por Trump ende mund të jetë përgjegjës për veprimet e tij. Në të vërtetë, kërkimi i llogarisë ndaj tij ka filluar.
Nga të gjithë mitet për Donald Trump, ai që tregon se ai vazhdimisht iu shpëton të gjitha përgjegjësive për veprimet e tij shkatërruese mund të jetë më i qëndrueshmi. Gjatë viteve të studimit dhe shkrimit për të, unë shpesh e kam besuar vetë. Por tani, me menaxherët e fajësimit që do të tregojnë historinë e përpjekjes së dështuar të Trump për të përmbysur rezultatin e zgjedhjeve në vitin 2020, unë mund të shoh se ata tashmë i kanë dhënë llojin e drejtësisë që meriton.
Turpi që iu bashkangjit Trump ndërsa ai u fajësua për herë të dytë me 10 Republikanët e Shtëpisë së Bardhë që votuan me shumicën Demokratike, siguron që historia e tij përgjithmonë të fillojë me fjalët poshtëruese, “Dy herë i fajësuar”. Ajo që do të pasojë do të referojë trazirat e përgjakshme të Kapitolit, të cilat ai i frymëzoi, dhe skandalin e Ukrainës.
Ndërsa këto zemërime janë krijuar edhe pas qëndrimit me pasoja fatale që ai mbajti ndaj pandemisë Covid-19, mandati i Shtëpisë së Bardhë të Trump do të zëvendësojë atë të Richard Nixon si një përrallë paralajmëruese e një presidence që përfundoi me poshtërim.
Trump pëlqen të kontrollojë veten dhe të tjerët. Vlerësimi i publikut, i regjistruar në shtyp, ka qenë gjithmonë aksioni i tij në tregti. Që nga ditët e tij të hershme kur ai bëri presion për revistën Forbes për të mbivlerësuar pasurinë e tij deri te kërkesa e tij e fundit që zyrtarët në Xhorxhia “të gjenin” vota të mjaftueshme për t’i dhënë atij një fitore zgjedhore, Trump ka bërë përpjekje të mëdha për t’i bërë të tjerët të besojnë se ai ishte i pakrahasueshëm dhe i suksesshëm.
Ndërsa Trump merrte vendime, edhe dështimet e tij, si edhe falimentimet e tij, u bënë dëshmi e shkëlqimit të tij pasi, siç tha ai, “Unë përdora ligjet e vendit për të mirën time”. Ndërkohë, ai u përpoq të turpërojë dhe të poshtërojë ata që i konsideronte rivalë ose kritikë. Kur Omarosa Manigualt Neuman e kritikoi atë në një libër, Trump e quajti atë “të çmendur”. Pasi Jimmy Carter tha se ndihma e Rusisë ka të ngjarë ta ketë sjellë Trump në detyrë, ai e quajti Carter një president “të tmerrshëm”.
Në sulmet e Trump ndaj të tjerëve dhe zmadhimin tipik të gjërave që ai bën, Trump bën të qartë se ajo që ka rëndësi për të nuk është një regjistrim i saktë i suksesit dhe dështimit, por më tepër historitë që tregohen për të. Në rastin e fajësimit të tij të dytë, ka prova të bollshme, të shikuara gjerësisht video të retorikës inflamatore të ish-presidentit që u bën thirrje ndjekësve të tij të shkojnë në Kapitol dhe reagimin e turmës – përfshirë vërejtjet nga protestuesit se ishin atje sepse ishin “të frymëzuar” nga Trump dhe sepse “presidenti ynë na dëshiron këtu”.
Komente si këto formojnë shtyllën kurrizore të çështjes të paraqitur në përmbledhjen gjyqësore të menaxherëve të fajësimit të Dhomës.
Ndërsa menaxheri kryesor i fajësimit Republikani, Jamie Raskin tha për New York Times, “Historia e veprimeve të presidentit është njëkohësisht tërheqëse dhe e tmerrshme. Ne mendojmë se çdo amerikan duhet të jetë i vetëdijshëm për atë që ndodhi – arsyeja që ai u fajësua nga Dhoma dhe arsyeja që ai duhet të dënohet dhe skualifikohet nga mbajtja e detyrës së ardhshme federale është të sigurohet që një sulm i tillë ndaj demokracisë dhe Kushtetutës sonë të mos ndodhë më kurrë”.
Raskin dhe tetë menaxherët e tjerë demokratë do të kërkojnë zyrtarisht dënimin e Trump, të cilin senatorët mund ta ndjekin me një votë për ta ndaluar atë nga postet e ardhshme. Megjithatë, me të gjithë, përveç pesë nga 50 senatorët republikanë që kanë votuar tashmë kundër gjykimit të Trump, duket shumë e vështirë që 17 prej tyre të thyejnë radhët e partisë për të ndihmuar Demokratët të arrijnë dy të tretat e nevojshme për bindjen zyrtare.
Pas fajësimit të tij të parë, në të cilin Mitt Romney ishte senatori i vetëm GOP që e deklaroi fajtor, Trump festoi pafajësinë e tij i rrethuar nga mbështetësit në Shtëpinë e Bardhë. Ndërsa edhe mbajti një fjalim duke fajësuar të gjithë ata dhe duke i ofenduar pse kërkuan fajësimin e tij.
Fajësimi numër dy e gjen Trump në vendpushimin e tij Mar-a-Lago pa qasje pranë zyrave dhe pasi ka limituar në maksimum daljet e tij publike. Laurence Leamer, autori i “Mar-a-Lago: Brenda Portave të Fuqisë në Pallatin Presidencial të Donald Trump”, thotë se anëtarët po largohen nga klubi. Marka luksoze e biznesit të Trump është në krizë dhe një sondazh i ABC News / Ipsos zbulon se 56% e amerikanëve besojnë se ai duhet të dënohet dhe të ndalohet nga postet e ardhshme.
Sondazhi, fajësimi i dytë dhe dëmtimi i reputacionit të tij janë qortime të vërteta dhe kundërshtojnë nocionin që Trump gjithmonë i shpëton përgjegjësisë. Kjo është një histori që ai nuk mund ta ritregojë – dhe është një histori që ndryshon shumë nga miti që ai thur. Gjyqi i fajësimit dhe gjykimi i afërt i historisë në mënyrë të pashmangshme do të pasqyrojnë Trumpin si një karakter moralisht të korruptuar.
Trump ka të ngjarë të shfaqet në televizion për të shpallur fitoren nëse anëtarët e partisë së tij, të frikësuar nga ai, sigurohen që ai të mos dënohet. Por asgjë që ai thotë nuk do të eklipsojë imazhet e dhunës në Kapitol, e cila duhet të konsiderohet momenti përcaktues i kohës së tij në detyrë. Asgjë nuk do ta rishkruaj historinë e turpit dhe poshtërimit të tij.
Opinion nga: Michael D’Antonio
Përkthyer dhe përshtatur nga CNN/ F.H, Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
