Ajo që ndodhi kur një anije britanike lundroi të mërkurën në anën tjetër të Krimesë së aneksuar nga Rusia mbetet për tu diskutuar.
Megjithatë, ka pak dyshime që anijet ruse qëlluan në afërsi të anijes së Marinës Mbretërore, në një nga konfrontimet më të profilit të lartë midis forcave ruse dhe një anëtari të NATO-s në vitet e fundit.
E gjithë kjo ndodhi pikërisht kur Franca dhe Gjermania filluan atë që doli të ishte një përpjekje për të bindur BE-në të ulej për bisedime me Moskën.
Të dy episodet nxjerrin në pah dilemën me të cilën përballen demokracitë perëndimore se si të trajtohet Moska e Vladimir Putinit.
Në një nivel, incidenti i Detit të Zi rrit argumentin për dialog për të ulur tensionet.
Pretendimet e Rusisë për të hedhur bomba në rrugën e HMS Defender hidhen poshtë nga ministria e mbrojtjes dhe reporterët e Britanisë në bord. Zjarri i artilerisë u dëgjua, megjithëse me sa duket ishte jashtë rrezes.
Megjithatë avionët luftarakë dhe anijet e rojeve bregdetare iu afruan në mënyrë të rrezikshme anijes së Mbretërisë së Bashkuar. Anija ishte e angazhuar në një operacion të lirë të lundrimit, por kjo nuk ishte instanca e parë e tillë dhe ajo kishte të drejtën e kalimit të pafajshëm përmes një korsie të caktuar transporti nëpër ujërat që shumica e vendeve i njohin si ukrainase.
Dëshira e Parisit dhe Berlinit për ta vendosur BE-në përsëri në tryezën e lartë diplomatike është e kuptueshme, pas takimit të presidentit amerikan Joe Biden me Putin.
Nëse BE dëshiron të shihet si një forcë gjeopolitike përkrah SHBA, ajo ka nevojë të luajë rolin e saj në trajtimin e kërcënimit më të madh ndaj sigurisë në kontinent.
Megjithatë, një president i sapoardhur i SHBA që zhvillon një takim me një homolog rus, patjetër që sinjalizon një ndryshim të politikës.
Në të kundërt, BE, pezulloi samitet dy herë në vit me Moskën pasi Rusia aneksoi Krimesë dhe nxiti luftën në Ukrainën Lindore në 2014.
Sjellja e Putinit nuk ka ndryshuar që nga ajo kohë.
Presidenti francez Emmanuel Macron, për më tepër, provoi diplomacinë personale me Putinin në dy vitet e fundit pa sukses.
Angela Merkel, kancelarja gjermane, mban kontakte me Putinin, por ajo ka humbur durimin prej kohësh me atë që e sheh si gënjeshtër të zakonshme të liderit rus.
Përpjekja për t’u ri-angazhuar me Rusinë me sa duket ishte krijuar për të vendosur një politikë të BE ndaj Rusisë dhe për të pohuar unitetin e bllokut.
Por iniciativa franko-gjermane duhej të bashkërendohej në mënyrë më transparente me Uashingtonin dhe midis shteteve të BE-së.
Berlini dhe Parisi nuk arritën të bënin bazat, duke lënë një numër anëtarësh të BE-së justifikueshëm të dyshimtë.
Kontaktet e drejtpërdrejta BE-Rusi ende kanë një vend të mundshëm në përpjekjet për të frenuar sjelljen gjithnjë e më shqetësuese të Moskës, jo vetëm në Ukrainë, por në luftë kibernetike, keqinformim dhe përpjekje për të vrarë kundërshtarë të tillë si Alexei Navalny.
Më e mira për të cilën mund të shpresojë perëndimi është të bëjë presion ndaj Putinit derisa dikush i ri të jetë në Kremlin.
Kjo do të thotë angazhim kokëfortë, vendosja e vijave të qarta të kuqe dhe të qenit i gatshëm për t’i mbrojtur ato – përfshirë edhe duke pohuar të drejtat e lundrimit në Detin e Zi.
Konflikti i kësaj jave nuk do të jetë i fundit.
Përkthyer dhe përshtatur nga Financial Times/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Zemra e Evropës” duhet të rrahë më shpejt!
“Vdekja është mënyra e vetme për të hequr qafe një tiran”
