Pas zgjedhjeve gjermane më 26 shtator, kur Merkel më në fund të japë dorëheqjen pas 16 vitesh si kancelare, Bashkimi Evropian do t’i thotë lamtumirë kreut të qeverisë më jetëgjatë.
E thënë qartë, Merkel ka qenë një aktore kryesore në nivelin e BE për një kohë të gjatë. Ajo ka parë dhe trajtuar kriza në bllok, dhe ajo përfundimisht ka ndihmuar në mbajtjen e BE -së së bashku në disa nga epokat e saj më të këqija.
Merkel shpesh ka ndërmarrë veprime vetëm pasi i është shmangur vendimmarrjes për aq kohë sa të jetë e mundur. 
Ndërsa Merkel ka qenë një avokate retorike e besueshme për vlerën ideologjike të BE-së, shumë prej vendimeve të saj në nivelin e BE-së ishin gjëra zvarritëse, kthesa të minutës së fundit.
Kjo nuk do të thotë se ata nuk ishin të pakontestueshëm apo edhe ndonjëherë të guximshëm. Gjatë krizës financiare të eurozonës dhe Greqisë, Merkel përfundimisht kundërshtoi si dogmën e partisë së saj konservatore për kontrollet e shtrënguara të shpenzimeve ashtu edhe ndjenjën popullore gjermane për të shpëtuar qeverinë greke. Por vetëm pasi këmbënguli së pari se një lëvizje e tillë ishte jashtë tryezës dhe filloi veprimet derisa i gjithë blloku doli në prag të një dështimi të borxhit shkatërrues të sistemit.
Kushtet e ashpra të kursimit të paketave të ndihmës greke dhe paketave të ndihmës për kombet e tjera jugore të Mesdheut, gjithashtu çuan në kritika se Merkel po impononte “rrugën gjermane” në vendet e tjera – jo pikërisht një ndjenjë që nxiti solidaritetin e BE -së.
Mbaj mend bisedat në familjen time spanjolle që u ngjallën me pakënaqësi ndaj gjermanëve që vazhdonin të përfitonin nga kostot e ulëta në Spanjë në pushimet e tyre në plazh, ndërsa spanjollët po shikonin se shpenzimet publike u ulën dhe papunësia u rrit.
Pastaj, në vitin 2015, kur miliona sirianë azilkërkues kërkuan siguri në Evropë, Merkel mori vendimin politikisht kurajoz dhe moralisht korrekt për të mos mbyllur kufijtë e Gjermanisë. Por kjo ishte ende reaktive, duke ndodhur vetëm pasi përpjekjet për të rënë dakord mbi një sistem shpërndarjeje të refugjatëve në mbarë BE-në kishin dështuar dhe kombet e BE-së si Hungaria lejuan dhjetëra mijëra azilkërkues të udhëtonin drejt kufirit jugor të Gjermanisë.
Kohët e fundit, borxhi i ndarë në nivelin e BE-së-anatemë ndaj Merkel gjatë gjithë kohës së saj si kancelare-erdhi vetëm pas shumë jo-ve që fillimisht vazhduan edhe përballë një mbyllje të paparë ekonomike të nxitur nga pandemia.
Si konservatore, Merkel sipas definicionit është e vendosur të ruajë status quo -në. Por, ndërkohë që kjo ka ndihmuar në frenimin e “lëndimeve” të BE -së deri tani, kjo nuk është më e mjaftueshme.
Kancelari i ardhshëm gjerman duhet të sigurojë udhëheqje proaktive, vizionare nëse sfidat aktuale dhe të ardhshme të bllokut do të përmbushen.
Dhe ndërsa disa gjermanë mund të ndihen të shqetësuar për arsye historike në lidhje me veprimin si një shtytës i politikës evropiane, është e rëndësishme të mbani mend se ekziston një ndryshim midis fuqisë dhe lidershipit.
Për hir të BE -së, kancelari i ardhshëm gjerman duhet të jetë dikush që nuk është vetëm në ekip, por mund ta mbledhë atë. Ata duhet të jenë në gjendje të parandalojnë sfidat në vend që të reagojnë rastësisht ndaj tyre, dhe sfidat janë të shumta.
Me krizën klimatike në lëvizje të plotë, dështimi për të vepruar me guxim nuk është një opsion për një udhëheqës politik global.
Qëndrimi i ndaluar i Rusisë bën thirrje për dikë që mund të parashikojë dhe përgatitet për ngërçet e mundshme në të ardhmen, në vend që dikush të zgjedhë të anashkalojë fqinjin e saj jashtë interesave të brendshme të energjisë dhe dëshirës gjeopolitike.
Vendosmëria e Kinës për të rrënjosur ndikimin e saj global dhe një marrëdhënie të ftohtë trans-atlantike do të thotë që BE-ja gjithashtu duhet të pozicionohet më e fortë dhe më e pavarur, duke përfshirë arritjen e objektivave të shpenzimeve të mbrojtjes.
Për më tepër, çarjet e brendshme të bllokut kërkojnë një mendim më novator dhe krijues për aranzhimet e ardhshme politike, ndoshta edhe ato që largohen nga qasja e konsensusit të Merkelit me çdo kusht kur është e mundur me kushtetutë.
E fundit por jo më pak e rëndësishme, kancelari i ardhshëm duhet të komunikojë më me pasion, duke shitur sukseset e BE -së dhe duke frymëzuar besim dhe eksitim tek qytetarët e tij, veçanërisht brezi i ri.
Kancelari i ardhshëm gjerman mund të fillojë të ndërtojë në mënyrë proaktive të ardhmen e BE -së në shtëpi.
Përkthyer dhe përshtatur nga Deutsche Welle/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Tragjedia’ e Angela Merkel
A është aleatja e Merkel liderja që i duhet Evropës?
