Ajsbergu përbindësh A68 po hidhte më shumë se 1.5 miliardë ton ujë të freskët në oqean çdo ditë në kulmin e shkrirjes së tij.
Për ta vënë këtë në kontekst, është rreth 150 herë sasia e ujit që përdoret çdo ditë nga të gjithë qytetarët e Mbretërisë së Bashkuar. A68 ishte, për një periudhë të shkurtër, ajsbergu më i madh në botë.
Kjo mbulonte një sipërfaqe prej gati 6 mijë kilometrash katrorë kur u çlirua nga Antarktida më 2017. Por në fillim të vitit 2021, ajo ishte zhdukur. Një trilion ton akull, iku.
Studiuesit aktualisht janë duke u përpjekur të vlerësojnë ndikimin që A68 kishte në mjedis. Dhe një ekip i udhëhequr nga Universiteti i Leeds është kthyer në të gjitha të dhënat satelitore për të llogaritur dimensionet në ndryshim të gjigantit ndërsa lëvizte në veri nga Kontinenti i Bardhë, përmes Oqeanit Jugor dhe lart në Atlantikun e Jugut.
Kjo i ka mundësuar grupit të vlerësojë shkallët e ndryshme të shkrirjes gjatë rrjedhës së ekzistencës trevjeçare e gjysmë të megabergut.
Një nga periudhat kyçe, padyshim, ishte drejt fundit, pasi A68 iu afrua klimave më të ngrohta të Territorit Britanik të Jashtëm të Gjeorgjisë Jugore. Për një kohë, ekzistonte frika se blloku gjigant mund të rrëshqasë në cekëtat përreth, duke bllokuar rrugët e kërkimit të ushqimit të miliona pinguinëve, fokave dhe balenave.
Por kjo nuk ndodhi kurrë, sepse, siç tregon tani ekipi, A68 humbi thellësinë e mjaftueshme për të qëndruar në det.
“Duket se ai preku shkurtimisht ndarjen kontinental. Pikërisht atëherë berg-u mori një kthesë dhe ne pamë një copë të vogël të shkëputur. Por nuk ishte e mjaftueshme për të tokëzuar A68,” tha Dr Anne Braakmann-Folgmann nga Leeds për BBC News.
Deri në prill 2021, A68 ishte thyer në fragmente të panumërta të vogla që ishin përtej gjurmimit. Por ndikimet e tij në ekosistemin do të kenë qenë shumë më jetëgjatë.
Inputet e ajsbergëve të ujërave të ëmbla do të ndryshojnë rrymat lokale. Dhe i gjithë hekuri, mineralet e tjera, madje edhe lënda organike e marrë gjatë jetës së tyre dhe më pas e hedhur në oqean do të prodhojë prodhimin biologjik.
Anketa Britanike e Antarktidës arriti të vendosë disa avionë robotikë në afërsi të A68 për të monitoruar kushtet përpara se masa e akullit të shpërndahej plotësisht.
Nga të dhënat e gjetura nga këto dhe të tjera instrumente, edhe pse ende nuk është analizuar plotësisht, zbuluan disa karakteristika interesante, tha oqeanografi biologjik, Prof. Geraint Tarling.
“Ne mendojmë se ka një sinjal vërtet të fortë në ndryshimin e florës së specieve fitoplanktonike rreth A68, dhe gjithashtu në depozitimin aktual të materialit në pjesët më të thella të oqeanit”, tha ai për BBC News.
