Vizioni i Emmanuel Macron për të ardhmen e kontinentit nuk arrin të adresojë problemet më urgjente me të cilat ballafaqohen evropianët sot.
Emmanuel Macron përshkroi javën e kaluar se çfarë duhet të ndodhë në Evropë. Nëse ka nevojë për një rilindje, atëherë le të jetë sovraniteti i popullit, i ndriçimit ndaj errësimit të parave dhe të fesë.
Në Evropë, ka ardhur koha të flasë e vetmja gjuhë e vërtetë ndërkombëtare e aftë për të motivuar popujt e ndryshëm në histori, gjuhë dhe kulturë. Është gjuha e së mirës së përbashkët, e mbrojtjes së saj dhe shtrirja e saj, të jetuarit së bashku, të rindërtimit pas 30 viteve të të drejtave dhe shërbimeve publike, të konkurrencës së lirë dhe të ndershme.
Është një gjuhë për paqe, përballë provokimeve luftarake të NATO-s luftarake, anti-ruse, etj.
Ka urgjencë, sepse ne jemi të kërcënuar nga një sistem prodhimi dhe shkëmbimi që po shkatërron jo vetëm Tokën, por edhe qeniet njerëzore që jetojnë në të. A nuk është koha për solidaritet që do të na shpëtojë nga katastrofa e afërt ekologjike?
Evropianët mund të insistojnë që rregullat e mjedisit të respektohen kudo. Ne mund të braktisim menjëherë pesticidet, të cilat e mbysin biodiversitetin. Mund të vendosim për të zhdukur varfërinë, për të garantuar një pagë të mirë për të gjithë dhe për të kufizuar hendekun e të ardhurave për të ndaluar pabarazinë.
Ne mund t’i lidhim duart e atyre që vjedhin me evazion fiskal, ata që shpërdorojnë mijëra miliarda euro çdo vit. Shkurtimisht, është e mundur të fillojmë një epokë të re të civilizimit njerëzor këtu, në kontinentin më të pasur dhe më të arsimuar.
Evropa nuk duhet të ketë më të bëjë me aleancën franko-gjermane të kontrolluar nga demokratët e krishterë të Gjermanisë. Ajo poshtëron 26 vendet e tjera anëtare të BE.
Ne nuk duhet të kemi frikë nga rusët, të cilët janë partnerët tanë. Nëse demokracia kërcënohet, është më shumë nga tirania e financave dhe metodat brutale të përdorura për të sunduar, gjë që hapi rrugën për vuajtjet në Greqi dhe për të kapur kundërshtarët e BE në Poloni ose Hungari.
Problemi i demokracisë sonë në Francë nuk vjen nga Moska, por nga vetë Parisi, me një president që ka udhëhequr represionin e ashpër kundër “jelekverdhëve” për 17 javë. Si mundet Macron të jape leksione mbi demokracinë kur Komisioneri i Lartë i Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut, Këshilli i Evropës dhe Parlamenti Evropian kanë shprehur publikisht shqetësim të thellë për dhunën policore në Francë?
Fakti që Viktor Orbán i pa propozimet e fundit të Macron si një pikë fillimi për diskutim duhet të jetë shqetësuese. Në vend të kësaj, një politikë e menjëhershme nevojitet për të shqyrtuar shkaqet që çojnë në mërgim të detyruar: luftërat, ndryshimet klimatike, etj.
Të gjitha këto mjerime shoqërore kanë origjinën e tyre të përbashkët në përmbajtjen e traktateve evropiane. Bashkëpunimi në Evropë do të ketë nevojë për një arratisje nga këto traktate.
Nevojitet urgjentisht një ndryshim drejtimi. Nëse Franca dëshiron të jetë e dobishme, bën mirë të sillet si një partner në këtë proces, në vend që të veprojë si një predikues që mendon se ajo di më mire gjithçka.
Jean-Luc Mélenchon është kreu i partisë së majtë La France Insoumise.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Është koha për ringjalljen e Evropës…
