Në vitin 2008, bota ia doli me sukses, me Britaninë që luajti një rol katalitik , kur u përball me kërcënimin e kolapsit financiar.
Në vitin 2020, kur po përballemi me kërcënimin e një pandemie globale, është çdo vend për veten e vet. Nuk ka pasur një samit ndërkombëtar shëndetësor të udhëheqësve kombëtar të mbështetur nga Organizata Botërore e Shëndetit, megjithëse Banka Botërore ka njoftuar një paketë ndihme prej 12 miliardë dollarësh. Ka përpjekje të furishme kombëtare për të krijuar një vaksinë dhe asnjë përpjekje për të siguruar që, kur të gjendet dhe të prodhohet në shkallë të mjaftueshme, ajo do të shkojë në vendet e nevojës. Britania, pa asnjë kapacitet prodhimi të vaksinave të saj, është veçanërisht e prekshme.
Në vend të kësaj, ekzistojnë ndalime kombëtare për eksportet e produkteve kryesore, siç janë furnizimet mjekësore. Standardet për izolimin, karantinën dhe gjurmimin e kontakteve, sipas Prof Peter Piot, drejtor i Shkollës së Higjienës dhe Mjekësisë Tropikale në Londër, ndryshojnë shumë midis vendeve.
Tregjet e aksioneve me të drejtë shqetësohen për një recesion global që po afrohet . Sidoqoftë, qeveria dhe bankat qendrore nuk po e koordinojnë përgjigjen e tyre ekonomike ndaj kërcënimit. Kur Rezerva Federale e SHBA uli normat e interesit, asnjë tjetër nuk e ndoqi atë.
Ky eshtë triumfi i nacionalizmit dhe vlerave anti-iluministe në të gjithë botën. Kështu që natyrisht Johnson, dha një konferencë për shtyp javën e kaluar në të cilën ai nuk mundi të kërkonte një përgjigje të koordinuar ndërkombëtarisht dhe rindërtimin e shëndetit publik evropian dhe ndërkombëtar.
Megjithatë, Covid-19 nuk kursen askënd dhe nuk respekton asnjë kufi kombëtar.
Pyetjet e vetme janë se sa do të zgjasë koronavirusi dhe me çfarë kostoje do të përballemi.
Problemi i SHBA-së nuk është vetëm se ai drejtohet nga një budalla dhe guximtar, por që sistemi i tij shumë i shtrenjtë i kujdesit shëndetësor privat nuk investon në kapacitetin e shëndetit publik.
Megjithatë, problemi i Amerikës, ashtu si problemi i Kinës, është gjithashtu problemi ynë.
Tani, sigurisht që po vdes një formë e globalizmit të parregulluar, të tregut të lirë.
Por një formë tjetër që njeh ndërvarësinë dhe parësinë e veprimit kolektiv të bazuar në prova po lind.
Për shkak se ne nuk mund të bëjmë pa globalizim, e domosdoshme do të jetë gjetja e mënyrave për administrimin dhe qeverisjen e tij. Nuk ka më vetëm Britani. Përballë një virusi vdekjeprurës, të punosh me të tjerët është çështje jete ose vdekjeje.
Kjo emergjencë do të hapë rrugën për më shumë, jo më pak, qeverisje ndërkombëtare.
Will Hutton është një kolumnist i The Guardian.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A është Macron populist?
Globalizmi ka marrë fund?
Globalizmi nuk i mbijeton dot Trumpit
