Kohët e vështira kërkojnë masa të vështira ‘është shprehja e momentit kur bëhet fjalë për të përmbledhur sesi vendet po merren me krizën e koronavirusit. Gjermania nuk bën përjashtim.
Edhe para pandemisë, ekonomia e vendit po shkonte drejt një recesioni të butë, sipas shumë parashikimeve. Por sapo virusi u përhap në krahinën Hubei, prodhuesit e Gjermanisë filluan të goditen në zinxhirët e tyre të furnizimit.
Për vite me radhë, Gjermania është mbështetur tek Kina për furnizim të lirë dhe si një treg për eksportet e saj. Pas krizës financiare të vitit 2008, kur pjesa më e madhe e Evropës po vuante, Gjermania e mbajti veten pjesërisht falë Kinës. Gjermania nuk shqetësohej për ndonjë përparim gjeo-ekonomik që po bënte Pekini.
Sidoqoftë, kur Grupi Midea i Kinës mori përsipër kompaninë gjermane Kuka, një “yll” midis prodhuesve të robotikës, në vitin 2016, qeveria e Angela Merkel duket se u zu ngushtë. Vetëm disa muaj pasi Kuka ra në duart e një kompanie kineze, prodhuesi i çipave Aixtron nuk pati të njëjtin fat vetëm sepse ministria e ekonomisë e Gjermanisë veproi në kohë.
Këto dy ngjarje e detyruan qeverinë gjermane të azhurnojë rregulloret e saj të investimeve të huaja, me një fokus të veçantë tek Kina. Por tronditja ekonomike nga koronavirusi ka ndryshuar edhe një herë dinamikën.
Publikisht Berlini është pozicionuar kundër “diplomacisë së maskave” të Xi Jinping që nga shpërthimi i koronavirusit në Evropë, duke dënuar përpjekjet për të shfrytëzuar krizën politikisht ose ekonomikisht.
Por pas dyerve të mbyllura, zyrtarët e lartë e pranojnë se ekonomia e brendshme ka nevojë për Kinën ashtu si ajo në vitet e ardhshme të vitit 2008, ose ndoshta edhe më shumë.
Gjermania ka raportin më të lartë të eksportit midis G20, rreth 47 përqind e PBB-së së saj.
Kina po rimëkëmbet nga pandemia më shpejt se pjesa tjetër e botës, Gjermania mund të përfundojë duke u lidhur më shumë me gjigantin ekonomik sesa para krizës.
Prodhuesit e mëdhenj të Gjermanisë, Volkswagen, Daimler dhe BMW, të cilët fitojnë afërsisht një të tretën e fitimeve të tyre në Kinë, mund të shkojnë edhe më shumë drejt lindjes.
Pasi mbështeti reagimin e Evropës kundër Pekinit që arriti kulmin kur BE e shpalli Kinën një “rival” një vit më parë, kancelarjs gjerman filloi të bëjë presion për çdo përpjekje shtesë për të përballuar Kinën gjatë gjithë dymbëdhjetë muajve të fundit.
Para krizës, kancelarja ishte e shqetësuar se sulmi i mëtejshëm mund të nënkuptonte se Gjermania duhet të paguante një çmim ekonomik. Berlini ka qenë gjithnjë e më i pakënaqur me partnerët e saj.
Debati aktual për “koronabonds”, i cili përfshin vendet e eurozonës që garantojnë kolektivisht borxhin në formën e obligacioneve, mund të shtyjë Gjermaninë më larg nga partnerët e saj.
Përkundrazi, këto kohë të vështira mund ta bëjnë Merkel të krijojë një aleancë të re me Xi, duke pranuar që Gjermania nuk mund të mbijetojë pa tregun kinez dhe fuqinë financiare të tyre, por gjithashtu duke ditur që Pekini mund ta shfrytëzojë një varësi të tillë për të çuar më tej qëllimet e tij gjeoekonomike.
Për prosperitetin e saj të ardhshëm, Gjermania mund të detyrohet të shikojë më shumë nga lindja.
Kostandin Eckner është një studiues në historinë moderne gjermane në Universitetin e St Andrews.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Spectator/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Kina ju ka ndihmuar… Po Francën e Gjermaninë i harruat?!”
10 këshilla se si mund ta mundim ‘kuçedrën’ me emrin Koronavirus
Bota është në luftë! Kina fitoi betejën e parë!
