Reagimi global kundër Kinës, dhe fajësimi për përhapjen ndërkombëtare të koronavirusit vdekjeprurës nga Wuhan “ka marrë vrull” në javët e fundit. Dhe vetë Kina i ka hedhur benzine zjarr, siç ilustrohet nga konflikti i fundit me Hong-Kong-un. Nga kërkimi në mënyrë implicite i një pro quo politike për furnizimin e vendeve të tjera me mjete mbrojtëse mjekësore, deri në refuzimin e thirrjeve për një hetim të pavarur ndërkombëtar për origjinën e virusit, taktikat e ngacmimit të qeverisë së Presidentit Xi Jinping kanë dëmtuar dhe izoluar regjimin komunist të Kinës.
Reagimi mund të marrë formën e sanksioneve perëndimore pasi regjimi i Xi kërkon të rrëzojë kornizën e “një vendi, dy sistemesh” të Hong Kongut me ligjet e tij të reja të propozuara për sigurinë kombëtare për territorin.
Kjo po nxit armiqësi midis fqinjëve të Kinës dhe në mbarë botën.
Sikur Xi të ishte i mençur, Kina do të kërkonte të riparonte dëmin e shkaktuar nga pandemia në imazhin e saj duke treguar empati dhe dhembshuri.
Në vend të kësaj, Kina ka vepruar në mënyra që prekin interesat e saj afatgjata.
Me diplomacinë agresive ose lëvizjet ekspansioniste, regjimi i Xi ka shkaktuar alarm ndërkombëtar.
Në fakt, Xi, e shikon krizën aktuale globale si një mundësi për të forcuar kontrollin e tij të pushtetit dhe avancimin e axhendës së tij neo-imperialiste, duke i thënë kohët e fundit një publiku kinez të universitetit se, “Hapat e shkëlqyer në histori ishin të gjitha të marra pas katastrofave të mëdha ”.
Kina me siguri ka kërkuar të shfrytëzojë më shumë pandeminë. Pasi ka blerë pjesën më të madhe të furnizimit të disponueshëm në botë të pajisjeve mbrojtëse mjekësore në janar, ajo është angazhuar në ngritje çmimesh dhe përfitime të dukshme.
Kina kundërshtoi me forcë çdo hetim të koronavirusit, sikur të kishte diçka për të fshehur. Në fakt, disa komentatorë kinezë denoncuan thirrjet për hetim si raciste.
Por sapo një rezolutë kërkonte një “vlerësim të paanshëm, të pavarur dhe gjithëpërfshirës” të përgjigjes globale ndaj COVID-19 fitoi mbështetjen e më shumë se 100 vendeve në organin vendimmarrës të Organizatës Botërore të Shëndetit, Asamblenë Botërore të Shëndetit, Xi kërkoi të mos kishte konflikte, duke i thënë asamblesë se “Kina mbështet idenë e një hetimi gjithëpërfshirës.” Në minutën e fundit, Kina bashkë-sponsorizoi rezolutën, e cila u miratua pa kundërshtim.
Mos bëni gabim: bota nuk do të jetë njësoj pas kësaj krize të ngjashme me kohën e luftës. Historianët e ardhshëm do ta konsiderojnë pandeminë si një pikë kthese që ndihmoi në riformatimin e politikës globale dhe ristrukturimin e rrjeteve vitale të prodhimit.
Në të vërtetë, kriza e ka bërë botën të zgjohet ndaj kërcënimeve të mundshme që rrjedhin nga kontrolli i Kinës në shumë zinxhirë globale të furnizimit.
Nën udhëheqjen e Xi, përhapja e dezinformatave, ushtrimi i “levave ekonomike”, janë bërë mjetet e preferuara të Kinës. Diplomacia shërben si ndihmëse e aparatit propagandistik të Partisë Komuniste.
Kina aktualisht përballet me mjedisin më të frikshëm ndërkombëtar që kur filloi të hapet në fund të viteve 1970, dhe tani rrezikon të vuajë dëme të qëndrueshme në imazhin dhe interesat e saj.
Një efekt boomerang nga shtrirja e Xi duket e pashmangshme.
Një pandemi që filloi në Kinë ka të ngjarë të përfundojë me dobësimin e pozitës globale të vendit dhe duke penguar rritjen e saj në të ardhmen.
Në këtë kuptim, heqja e autonomisë së Hong Kongut nën hijen e COVID-19 mund të dëshmojë se është kashta proverbiale që thyen kurrizin e devesë kineze.
Brahma Chellaney, Profesor i Studimeve Strategjike në Qendrën e Re për Kërkime të Politikave me seli në New Delhi dhe bashkëpunëtor në Akademinë Robert Bosch në Berlin dhe autori i nëntë librave.
Përkthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Kina e ka humbur Europën…”
A është Kina fajtore për koronavirusin?
“Amerika e para” nuk është “Amerika e vetme”!
