Kriza e koronavirusit po e sfidon Bashkimin Evropian.
Mungesa e bashkëpunimit për të luftuar pandeminë dhe ndarjet rajonale në trajtimin e pasojave ekonomike kanë mbizotëruar. Njoftimi i së hënës për një marrëveshje franko-gjermane për një fond të 500 miliardë euro u përshëndet me të drejtë si një “hap historik”.
Por problemet më të mëdha, që dolën më në pah në këto muajt e fundit do të mbesin. Pas një dekade krizash, rreziku i euroskepticizmit, veçanërisht në vendet e prekura më shumë, si Italia, është i lartë.
Disa libra të rinj do të publikohen menjëherë për pandeminë, të tjerë janë të rëndësishëm për të kuptuar botën që do të vijë. “Presidenti i fundit i Evropës” i William Drozdiak: Gara e Emmanuel Macron për të ringjallur Francën dhe shpëtuar botën” i përket kategorisë së fundit.
Drozdiak përshkruan urgjencën e vizionit të presidentit francez për një Evropë të bashkuar dhe sovrane dhe pengesat e mëdha me të cilat përballet.
Drozdiak shkruan për tre vitet e para të aktiviteteve të Macron në vend dhe në arenën ndërkombëtare. Portreti i tij ndihmohet nga intervista me protagonistët kryesorë, përfshirë vetë Macron. “Ai kandidoi me bindjen se ai mund të arrinte sërish madhështinë e kombit të tij dhe për të forcuar Evropën si një fuqi globale që mund të konkurronte në të njëjtin nivel si Shtetet e Bashkuara, Kina dhe Rusia,” shkruan Drozdiak.
Por Macron nuk është një entuziast naiv i euros, i animuar nga joshja postmoderne e kufijve të hapur dhe identiteteve post-nacionale.
Retorika e tij dikohet nga një frikë kuazi apokaliptike se “Evropa mund të zhduket”.
Evropa që Macron promovon është e bazuar në realizëm dhe sovranitet: pohimi i fuqisë në skenën botërore, mbrojtja e interesave të saj, investimi në kufij të fortë dhe mbrojtje.
Macron e ka përshkruar këtë vizion në fjalime dhe letra, më e rëndësishmja fjalimi i tij në Sorbonne për vitin 2017 mbi sovranitetin e Evropës. Aty, Macron propozoi një zonë më të integruar dhe më të fortë të euros. Që atëherë, presidenti francez ka kërkuar një përgjigje globale ndaj koronavirusit, pasi e mblodhi në fillim Grupin e Shtatë, dhe bëri thirrje për solidaritet evropian përballë krizës shëndetësore dhe ekonomike.
Por sfidat afatgjata vazhdojnë. Partnerët evropianë të Macron, para së gjithash kancelarja e e Gjermanisë, Angela Merkel, nuk kanë dëshirë të mbështesin ambiciet e Parisit. Marrëveshja e Merkel për fondin e rimëkëmbjes ringjalli shpresën.
Libri “Presidenti i fundit i Evropës” përshkruan gjithashtu reformat e brendshme të Macron: rregullimin e pensioneve, promovimin e sipërmarrjes dhe modernizimin e sistemit arsimor.
Detyra është më e madhe sot. Në shtëpi, udhëheqësit kombëtarë do të duhet të përgjigjen për kostot ekonomike të masave për të përmirësuar pandeminë, dhe Franca do të vuajë pasi të ketë parë efektet e para pozitive të reformave.
Në skenën ndërkombëtare, udhëheqësit do të duhet të bashkojnë kërkesën për mbrojtje dhe sovranitet më të madh me nevojën urgjente për të forcuar bashkëpunimin global dhe për të rindërtuar multilateralizmin.
Franca e Macron do të jetë e gatshme të ofrojë zgjidhje, por do të ketë nevojë për partnerë jashtë vendit dhe mbështetje në shtëpi.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Gjermania pa lider, pa lider edhe Evropa!
Evropa në udhëkryq/ Si do veprojë ajo?
Ç’kërkon Macron të arrijë me Rusinë?
