Jim Risch, i cili përfaqëson Idaho në Senatin Amerikan, është Republikan i rangut në Komisionin e Marrëdhënieve me Jashtë të Senatit.
Presidenti Biden ka filluar udhëtimin e parë ndërkombëtar të presidencës së tij.
Pas një fundjave plot takime me Grupin e Shtatë, udhëheqësit e NATO-s dhe Bashkimit Evropian të krijuar për të riafirmuar aleancat dhe ringjallur marrëdhëniet transatlantike, Biden do të marrë pjesë në një samit dypalësh me Presidentin rus Vladimir Putin, i cili urren aleancën transatlantike që ne dëshirojmë të forcojmë.
Ky takim, thotë administrata, është krijuar për të vendosur marrëdhëniet midis dy vendeve “në një rrugë më të qëndrueshme, të parashikueshme”.
Megjithatë, përkundër deklaratave të përsëritura nga Kremlini se është e hapur për normalizimin, përparimin në kontrollin e armëve dhe bashkëpunimin për çështje me interes të përbashkët, ai ende nuk ka ndërmarrë një hap të vetëm që do të tregonte çdo angazhim ndaj këtyre qëllimeve.
Në fakt, Putini po mbytet në kaos.
Gjatë pesë muajve të fundit, shpërfillja e gjatë e Putinit ndaj normave ndërkombëtare është intensifikuar.
Ai ka arrestuar dhe burgosur udhëheqësin e opozitës ruse Alexei Navalny – dhe tani ka nxjerrë jashtë ligjit organizatën e Navalny, një kundërshtim i qartë i Biden menjëherë para samitit. Ai ka nisur një valë të re të goditjeve ndaj politikanëve dhe mediave të opozitës brenda Rusisë në zgjedhjet për në vjeshtë dhe Rusia është përfshirë në të dy bombardimet e 2014 në vendet e magazinimit të armëve në Republikën Çeke dhe një skandal spiunimi në Bullgari.
Mbështetja e Putinit ka mbështetur gjithashtu abuzuesin e të drejtave të njeriut dhe rrëmbyesin e linjës ajrore Alexander Lukashenko në pushtet në Bjellorusi.
Vetëm dy muaj më parë, Rusia vendosi më shumë se 100,000 trupa në kufijtë e Ukrainës dhe ndërpreu të gjithë hyrjen në Detin Azov, duke imponuar një bllokadë ekonomike në një pjesë të madhe të eksporteve të Ukrainës. Shtetet e Bashkuara dërguan dy anije të Marinës në Detin e Zi, por më pas i thirrën përsëri.
Në akuzat e drejtpërdrejta ndaj Shteteve të Bashkuara që nga fillimi i këtij viti, ne kemi parë Putinin të vendosë Shtetet e Bashkuara në një listë të vendeve “jomiqësore”, të vendosë kufij ekstremë në operacionet e Ambasadës Amerikane në Moskë dhe të fillojë të detyrojë Radion Evropa e Lirë / Radio Liria jashtë Rusisë.
Ai gjithashtu vazhdon të mbajë peng ish-marinsat Trevor Reed dhe Paul Whelan në burgjet ruse.
Përkundër këtyre abuzimeve të vazhdueshme, administrata e Biden ka krijuar një model mbështetjeje për ndikimin malinj të Putinit.
Në shkurt, Biden i dha Putinit një zgjatje pesë-vjeçare të marrëveshjes Start i Ri, një marrëveshje që kufizon një shumicë dërrmuese të forcave bërthamore të SHBA. Ndërkohë, Putini po ndërton armë bërthamore jashtë kufijve të këtij traktati, për të cilin administrata e mëparshme kishte thënë se kufizon vetëm rreth 45 përqind të forcave bërthamore ruse.
Administrata e Biden ka lehtësuar ndikimin e Kremlinit mbi aleatët e SHBA në Evropë duke mos ndaluar tubacionin Nord Stream 2 – edhe një tjetër fitore e Putinit.
Në të kaluarën, regjimi rus ka përdorur fuqinë e tij mbi furnizimin me energji të Evropës për të ushtruar qëllimet e tij politike në të gjithë Evropën, pothuajse gjithmonë në kurriz të Ukrainës.
Por pavarësisht premtimeve të mëparshme për të kundërtën, kjo administratë tani thotë se projekti është një “arritje e plotë” dhe ka refuzuar të vendosë sanksione me fuqinë për të ndaluar projektin në miljen e tij të fundit.
Pas disa ditësh, Putini do të shpërblehet përsëri kur të ulet me Biden.
Për më keq, përtej “shqetësimeve të ngritura”, administrata e Biden nuk ka ndonjë axhendë konkrete për takimin.
Putini e di se çfarë dëshiron: një sferë të rritur të ndikimit rus, ndikim të zvogëluar amerikan në të gjithë botën dhe njohje të Rusisë si një fuqi e madhe.
Për t’iu kundërvënë kësaj, Biden ka nevojë për një strategji të Rusisë me qëllime të qarta, dhe me këto qëllime duhet të vijnë pasoja të mundshme për sjelljen e Putinit. Biden duhet të vendosë kërkesa specifike bazë për këtë takim dhe të jetë i gatshëm të largohet nëse ato nuk plotësohen.
Dialogu për hir të dialogut do t’i japë Putinit vetëm vlerësimin që dëshiron.
Dialogu i sinqertë nuk mund të zhvillohet derisa veprimet e Putinit të demonstrojnë gatishmërinë e tij për t’u angazhuar në diplomaci me mirëbesim.
Toni i vendosur nga ky samit do të përcaktojë trajektoren e marrëdhënies SHBA-Rusi për 3½ vitet e ardhshme.
Gjatë më shumë se 20 viteve të sundimit të Putinit, Perëndimi është lutur për bashkëpunim.
Ky president mund ta ndryshojë atë dinamikë – por nëse ky samit vazhdon pa një axhendë konkrete, jo.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Cilat janë sfidat që e presin presidentin e ri amerikan?
Biden dhe politika e jashtme e SHBA-së
Cila është lëvizja e radhës e Putinit?
