Zgjedhjet parlamentare të Rusisë, të cilat fillojnë më 17 shtator, janë ende tre javë larg.
Por numri i kandidatëve të opozitës që kanë dalë në votim – tashmë i pakët për të filluar – po zvogëlohet nga dita në ditë.
Një ligj i nënshkruar nga Presidenti Vladimir Putin disa ditë para fillimit të fushatës në qershor ndalon këdo që lidhet nga distanca me Navalny të kërkojë poste të zgjedhura. Në Pskov, gjithashtu javën e kaluar, një kandidat i opozitës u hoq nga votimi sepse kishte postuar një fotografi të tij me Navalny në mediat sociale në vitin 2017.
Për vite me radhë, Kremlini ka ruajtur dominimin e tij politik përmes metodave autoritare “tradicionale” të tilla si kontrolli i mediave, përdorimi i burimeve qeveritare për të favorizuar kandidatët pro-regjimit, shtrëngimi i organizuar i punonjësve të shtetit dhe, duke dështuar të gjitha sa më sipër, duke manipuluar numërimi i votave.
Duket se mashtrimi i votave do të jetë përsëri në menu këtë vit. Këtë muaj, autoritetet ruse lëvizën për të sabotuar misionin vëzhgues nga Organizata për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë, e cila ka për detyrë të monitorojë pajtueshmërinë e shteteve anëtare me standardet demokratike.
Problemi për Kremlinin është se metodat e vjetra po bëhen më pak efektive.
Lodhja me sundimin dy dekador të Putinit po rritet dukshëm, veçanërisht në mesin e të rinjve në qytetet e mëdha.
Sondazhet e fundit – jo vetëm nga sondazhet e pavarur, por edhe nga agjencitë qeveritare – tregojnë se partia e Putinit, Rusia e Bashkuar, ka rënë në vitet 20.
Edhe pagesat e parave të gatshme për pensionistët e shpallur nga Putini – një përpjekje e hapur për të korruptuar votuesit – nuk ka gjasa të përmirësojnë pasurinë e partisë në pushtet.
Sikur të shkëputet plotësisht nga realiteti – i cili ndodh me diktaturat pas një qëndrimi të gjatë në pushtet – Kremlini po synon jo vetëm të ruajë shumicën e tij, por edhe të sigurojë që asnjë kundërshtar (i vërtetë) të mos fitojë një vend në parlamentin e ardhshëm.
Një sistem si ai i Putinit varet nga një monopol politik total.
Edhe një votë kundërshtuese në parlamentin rus kundër aneksimit të Krimesë në vitin 2014 ishte një shumë e madhe; ligjvënësi që e hodhi atë u godit me një çështje penale dhe u internua në mërgim. Mësimi pati një efekt.
Kur parlamenti u mblodh vitin e kaluar për të ratifikuar ndryshimet kushtetuese duke e bërë Putinin president të përjetshëm, asnjë votë e vetme nuk u hodh në opozitë.
Zgjedhjet e shtatorit rrezikojnë të prishin këtë konsensus të krijuar artificialisht. Për herë të parë në vite, ekziston mundësia që kundërshtarët e vërtetë të regjimit të hyjnë në parlament dhe ta kthejnë atë në një vend për debat, edhe nëse kjo nuk do të ndikojë në rezultatet e votave.
Gjatë javëve të fundit, dhjetëra kandidatë të opozitës u hoqën nga votimi dhe nuk ka gjasa që autoritetet të kenë përfunduar.
Një analist politik i krahasoi me vend zgjedhjet ruse me ato në Republikën Islamike të Iranit-me disa kandidatë në fletëvotim, por vetëm ata të para-miratuar nga regjimi.
Përjashtimi i vetëm (tani për tani) mbetet partia opozitare Yabloko, por materialet e saj të fushatës dhe vendi i saj në fletëvotim po etiketohen nga autoritetet si “të lidhura me një agjent të huaj”.
Në një vend ku miliona u vranë nga shteti për statusin e tyre të pretenduar si “agjentë të huaj” jo shumë dekada më parë, nënkuptimi është i pagabueshëm.
Duke folur në një konferencë shtypi pas një vizite lamtumire nga kancelarja gjermane Angela Merkel këtë muaj – dhe përsëri duke refuzuar thirrjen e saj për lirimin e Navalny – Putin tha se “ne nuk duam më revolucione” dhe se “Rusia tashmë ka arritur kufirin e saj për revolucione në shekullin e 20 -të. ”
Nëse dikush përdor historinë si referencë, do të ishte një ide e mirë ta njihnim atë.
Të gjitha revolucionet të cilave Putini i referohej – në 1905, 1917 dhe 1991 – ndodhën sepse shoqërisë i mungonin mjetet normale demokratike për të ndikuar në politikën shtetërore, apo edhe për të dëgjuar zërin e saj.
Nëse Putini mendon se duke i bërë zgjedhjet të pakuptimta ai do të shmangë një revolucion tjetër, ai është në një surprizë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Diktatori i fundit” kundërshtoi Putinin dhe tani…
‘Pasardhësi i Merkelit’, mik i Rusisë dhe Kinës?
“Diktatori i fundit” dhe Putini, përballë të gjithëve!
