Presidenti Joe Biden nuk do të humbasë asnjë votë mbi vendimin e BE të hënën për të rivendosur kufizimet e udhëtimit për amerikanët. Por është një shenjë e keqe.
Lëvizja ishte aq shumë për mosgatishmërinë e Biden për të përputhur hapjen e Evropës ndaj udhëtarëve amerikanë këtë verë sa ishte për shkallën e lartë të infeksionit të variantit Delta të Amerikës.
Nuk do të duhej shumë për t’iu përgjigjur Angela Merkel, kancelares gjermane dhe të tjerëve që iu lutën të hiqte ndalimin.
Por do të nënkuptonte një betejë tjetër me antivaksinuesit amerikanë.
Fakti që ai refuzoi të ngrinte gishtin thotë shumë për mungesën e ndikimit të BE -së.
Të gjitha këto kanë filluar të na kujtojnë Donald Trump.
Në një nivel stilistik, ndryshimi midis Biden dhe Trump vështirë se mund të jetë më i madh.
Biden po angazhohet, ai bën shaka me homologët e tij dhe zakonisht thotë gjërat e duhura.
Është po aq e vështirë të imagjinohet se Biden e largon një udhëheqës të huaj mënjanë në një foto-grup sa është ta imagjinosh atë duke hapur një zinxhir hoteli të markës familjare.
Por të jesh i pëlqyeshëm nuk është njësoj si të jesh një aleat i mirë. Në këtë pikë, evropianët kanë filluar të shohin vazhdimësi midis Biden dhe Trump.
Më e habitshmja është se Biden nuk e vlerëson shumë mendimin e tyre, edhe nëse duket se po dëgjon.
Nganjëherë kjo mund të meritohet.
Shumë udhëheqës evropianë janë ankuar ashpër për mënyrën në të cilën Biden tërhoqi forcat ushtarake amerikane nga Afganistani.
Por në shumë raste, më së shumti Presidenti Emmanuel Macron i Francës, kritikat ishin boshe. Franca tërhoqi forcat e saj nga Afganistani në vitin 2014.
Nuk është hera e parë që Biden ka verbuar Evropën.
Në maj, presidenti njoftoi se do të kërkonte pezullimin e patentave globale të vaksinave në Organizatën Botërore të Tregtisë. Lëvizja ishte e guximshme dhe e papritur. Por ajo i kapi evropianët në befasi.
Zyrtarët e tij nuk bënë asnjë nga përgatitjet me qeveritë e BE-së dhe as vazhdimin për t’i dhënë iniciativës ndonjë shans.
Pyetja më e madhe është nëse Biden mendon se ka nevojë për Evropën.
Tre përparësitë e tij të deklaruara janë Covid, klima dhe Kina. SHBA dhe aleatët e saj evropianë ende nuk kanë krijuar një front të përbashkët kundër Kinës dhe duket se nuk ka gjasa ta bëjnë këtë.
Dhomat e tregtisë të Evropës, veçanërisht ato të Gjermanisë, janë afërsisht në pozicionin ku ishte biznesi i madh i Amerikës deri para disa vitesh – duke lobuar fuqishëm për qasje të vazhdueshme në tregun kinez.
Shumica e aleatëve të Amerikës tregtojnë shumë më tepër me Kinën sesa bëjnë me SHBA. Meqenëse Amerika e Biden është alergjike ndaj marrëveshjeve tregtare, madje edhe marrëveshjeve dixhitale, si ajo e Trump, kjo nuk ka gjasa të ndryshojë.
Prioriteti kryesor i Biden është të kalojë faturat e tij të shpenzimeve të brendshme dhe të fitojë zgjedhjet afatmesme të vitit të ardhshëm.
As nuk do të ketë iniciativa të mëdha klimatike. Administrata e Biden ka bërë një stok të madh të investimeve të energjisë së pastër të përfshira në faturën e buxhetit të presidentit prej 3.5 trilion dollarësh. Por nuk do të ketë asnjë çmim të karbonit dhe asnjë rritje të taksës së benzinës, në epokën e tij.
Sa i përket Covid-19, të dy anët e Atlantikut janë shumë larg premtimeve për t’i dhënë fund aparteidit të vaksinës.
Asnjëri nuk duket i gatshëm t’i shpengojë ato në të ardhmen e afërt. Mungesa e vullnetit të tyre politik është e përbashkët.
Me pak fjalë, “Amerika është kthyer”, çfarëdo që të thotë në praktikë. Perëndimi sigurisht që nuk është kthyer.
Përkthyer dhe përshtatur nga Financial Times/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Duam Amerikën, tërbohet Mogherini’
“Amerika e Para”, në stilin e Biden
