Boris Johnson dy ditët e fundit ka promovuar propozimet e tij të reja për Brexit.
Propozimet e tij janë një përpjekje për të kapërcyer hendekun midis marrëveshjes BE-MB, nënshkruar nga Theresa May vitin e kaluar dhe refuzimit të saj.
Sidoqoftë, propozimet e reja nuk janë një kompromis me Bashkimin Evropian, i cili është organi me të cilin ai duhet të kërkonte një marrëveshje. Ato janë një kompromis me partinë Demokratike Unionist.
Johnson injoron tre çështje të mëdha. E para është se DUP nuk flet për Irlandën Veriore, njerëzit e të cilëve votuan të mbeten në BE në vitin 2016 dhe ku sondazhet e opinioneve tregojnë rregullisht mbështetje për një trajtim të veçantë për Irlandën Veriore për të ruajtur ekonominë e gjithë Irlandës. Duke lejuar që DUP-i të veprojë sikur të jetë qeveria e Irlandës Veriore, Johnson injoron shumicën që kundërshtojnë qëndrimin pro-Brexit të DUP-ut dhe provat që tregojnë se DUP tani po humbet hegjemoninë që dikur kishte.
Problemi i dytë është se planet e Johnson mbështesin parimet dhe garancitë e traktatit të rrënjosura ligjërisht, të bashkëpunimit veri-jug që kanë qenë baza e procesit të paqes në Irlandën Veriore gjithnjë e më të pasigurt.
Johnson thjesht nuk e ka atë ndjenjën e përgjegjësisë. Planet e tij tradhtojnë premtimin solemn të Britanisë dhe injorojnë pasojat për Irlandën.
Problemi i fundit është se paqartësia e planeve të Johnson lë një boshllëk në tregun e vetëm të BE-së pa propozuar një zgjidhje të mundshme.
Megjithatë realitetet janë të pandryshueshme. Britania ka detyrime të thella ligjore dhe politike ndaj popullit të Irlandës. Britania gjithashtu ka detyrime të thella morale. Johnson e quan propozimin e ri kompromis. Duhet të quhet pabesi.