Para se Donald Trump të përballej me hetimin për marrëdhëniet e tij me Ukrainën, indiferenca e tij ndaj këtij vendi ishte një “dhuratë” për Rusinë fqinje.
“Përshëndetje, Donald? Unë do të doja të diskutoja për Ukrainën me ju. “
Trump: “Çarë është Ukraina?”
Putin: “Faleminderit, Donald!”
Dhurata perfekte.
Ky zhanër i shakasë politike, anekdota, ka qenë një element kryesor i humorit rus të paktën që nga kohërat e Bashkimit Sovjetik.
Kur isha në kolegj në SHBA, anekdotat qarkullonin kryesisht me gojë. Sot ato janë kudo në internet.
Ata ende ofrojnë një këndvështrim se si rusët i shohin udhëheqësit e tyre dhe marrëdhëniet e vendit të tyre me botën.
Çdo shoqëri ka shaka, natyrisht, por humori cinik shërben me një qëllim shtesë në shoqëritë ku media është nën kontrollin e shtetit dhe dezinformimi është i qëllimshëm.
Gjatë Luftës së Ftohtë, agjentët e inteligjencës amerikane i ruanin anekdotat, pjesërisht sepse ishin qesharake, dhe pjesërisht sepse ato ishin, siç tha dikur një zyrtar i CIA, “reflektues i gjendjes publike”.
Anekdotat shërben më së miri kundër brutalitetit, hipokrizisë dhe varfërisë. Për shembull:
Si e dimë se Adami dhe Eva ishin qytetarë sovjetikë? Ata kishin një mollë për dy, nuk kishin rroba dhe besuan se po jetonin në parajsë.
Pse bandat e KGB gjithnjë punojnë treshe? Dikush mund të lexojë, dikush mund të shkruajë, dhe i treti i ruan dy intelektualët.
Në fund të viteve 1970, ankedotat për udhëheqësit si Leonid Ilyich Brezhnev, duket se paraprinin ndryshimin rrënjësor që erdhi më vonë me Mikhail Gorbachev.
Në njërën prej tyre thuhet, se një mëngjes me diell, Brezhnev del në ballkonin e banesës së tij, shikon në lindje dhe thotë: “Përshëndetje, diell!” Dielli përgjigjet, “Mirëmëngjes, i dashur Leonid Ilyich, udhëheqësi i dashur i atdheut tonë të lavdishëm socialist, shpresa e gjithë njerëzimit dhe mbrojtësi i paqes në Tokë! “Në mbrëmje, Brezhnev admiron muzgun e bukur dhe kërkon një kompliment:” Përshëndetje përsëri, diell! ” Dielli i përgjigjet, “Zhduku. Unë tani jam në Perëndim.”
Shaka si këto përhapen më gjerësisht kur situate nuk është dhe aq e rëndë. Nën udhëheqjen e Joseph Stalin, terrori shtetëror ishte kudo.
Kur Putin u bë president në 1999, së shpejti qarkulluan ankedoda që në thelb tregonin që udhëheqësi i ri ishte një objekt frike. Putini hap frigoriferin dhe sheh një pjatë xhelatinë. “Mos u frikëso!”, thotë Putin. “Unë do marr vetëm qumështin.”
Shakatë e tjera gjithashtu se pushtimet e ardhshme janë vetëm çështje kohe. Në kufirin e Estonisë, hyjnë trupat e Putinit. “Pushtim?”, Pyet oficeri. “Jo sot”, përgjigjet Putin. “Vetëm turizëm.”
Sot ekonomia ruse po ngadalësohet. Rritja vjetore ka qenë mesatarisht 1 përqind gjatë dekadës së kaluar, dhe gjysma e përqindjes që nga viti 2013. Sipas agjencisë zyrtare të statistikave shtetërore, Roskomstat, 49 përqind e familjeve ruse kanë para vetëm për ushqim dhe rroba.
Siç thotë një anekdotë në internet: Trump ka fituar! Po kë do të fajësojmë tani për të gjitha problemet tona?
Rusët nuk mendojnë se Trump do të qeverisë për një kohë të pacaktuar. Putini është çështje tjetër. Edhe pse ai nuk ka të drejtë të kandidojë përsëri pasi të mbarojë mandati i tij aktual në 2024, shumë anekdota tregojnë se ai nuk do të largohet. Ja një:
“A mendoni se Putini do të heqë dorë ndonjëherë nga presidenca?”
“Sigurisht!”
“Kur?”
“Menjëherë pas kurorëzimit!”
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Ballkanizimi” i Evropës
2019, vit edhe më i vështirë për Putinin…
2019 do të jetë viti i Trumpit?!
