Edhe para se pasardhësi i zgjedhur i Kancelarit Angela Merkel të njoftonte këtë javë se ajo do të largohej, kishte ankesa për udhëheqjen gjermane në Evropë.
Merkelit i mungonte vizioni, ky ishte gjatë refreni i kritikëve të saj brenda dhe jashtë vendit. Kancelarja u shfaq disi e paaftë për të marrë një rol vendimtar në mbrojtjen e sistemit shumëpalësh, edhe pse Presidenti Trump është përpjekur ta shkatërrojë atë.
Këto shqetësime do të dalin edhe më shumë këtë javë, me hapjen e Konferencës vjetore të Sigurisë së Mynihut, përgjigjen e botës për politikën e jashtme për Forumin Ekonomik Botëror në Davos, ku analistë dhe diplomatë nga e gjithë bota do të mblidhen për të diskutuar mbi sigurinë dhe sfidat me të cilat përballet bota.
Vetë Merkel nuk do të jetë në Mynih. Por çështja gjermane do të jetë një temë kryesore e diskutimit midis atyre që marrin pjesë.
“Gjermania është elefanti në dhomë”, tha Jan Techau, drejtor i zyrës gjermane të Fondit Marshall në Berlin. n”Të gjithë presin Gjermaninë”, tha ai.
Dorëheqja e pasardhëses së zgjedhur të Merkelit, Annegret Kramp-Karrenbauer, vetëm sa do të shtojë pyetjen “Ku po shkon Gjermania?”.
Nuk është se elitat e Gjermanisë nuk i njohin problemet e tyre. Ata kanë identifikuar prej kohësh nevojën për më shumë mendime strategjike, më shumë investime në teknologjitë kryesore, një ekonomi më të gjelbër dhe një eurozonë më të fortë.
Ajo ka njohur sfidat, që nga ndryshimi i klimës deri tek ndërhyrjet ruse, e deri tek “lufta” teknologjike midis Shteteve të Bashkuara dhe Kinës, që rrezikojnë ta lënë Evropën pas.
Ka një arsye pse Gjermania ka ecur kaq mirë. Për shumë gjermanë, koha e Merkel në detyrë ka qenë një epokë e stabilitetit dhe prosperitetit në rritje.
“Ne kemi një shoqëri status-quo mbrojtëse” tha Timothy Garton Ash, profesor i historisë evropiane në Universitetin e Oksfordit. Merkel, një demokrate e krishterë, është e admiruar dhe madje nderohet si një drejtuese “që i bëri të gjithë të ndjehen të sigurt,” tha Besch.
Kush do ta udhëheqë Gjermaninë nuk është aspak e qartë.
“Askush nuk mund ta imagjinojë Gjermaninë pa Merkel”, tha Besch. Gjermania ka vepruar tradicionalisht në mënyrë reaktive dhe pragmatike, me pak vizion strategjik, tha Henrik Enderlein, president dhe profesor i ekonomisë politike në Shkollën Hertie në Berlin.
Pasiguritë e Merkelit vijnë edhe pas përkeqësimit të marrëdhënieve të saj me Presidentin Emmanuel Macron të Francës, i cili është plot vizione strategjike për Evropën, por ka treguar aftësi të pakta për t’i realizuar ato.
Të dy liderët jo vetëm që nuk pajtohen, por ata nuk marrin përsipër, duke e bërë drejtimin e një Bashkimi Evropian pas Brexitit disi të paqartë.
“Merkel thjesht nuk do të ndërmarrë rreziqe edhe kur ato janë të nevojshme”, tha Julianne Smith, një ish-zyrtare e Obamës, tani me Fondin Gjerman Marshall në Uashington. “Ne kemi nevojë që Merkel të udhëheqë dhe fatkeqësisht nuk po ndodh,” tha ajo.
Një ish-ministër i Jashtëm, Sigmar Gabriel i Social Demokratëve, ka folur shpesh për Evropën si një vegjetariane në një botë mishngrënësish, gjë që e përforcoi edhe në një intervistë të fundit telefonike.
“Një vend me madhësinë dhe fuqinë tonë ekonomike dhe teknologjike,” tha ai, ” nuk mund të qëndrojë dhe të thjesht të shohë.”
Përkthyer dhe përshtatur nga The New York Times/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Evropa në duart e pasardhësve të Merkelit…
Është koha që Merkel ta ‘braktisë’ anijen…
“Pasardhësja” e Merkelit: Epoka e saj ka mbaruar
