Presidenti francez Emmanuel Macron po kërkon të hartojë një strategji të re me Rusinë. Qëllimi i tij është t’i japë fund ndjenjës së izolimit dhe tjetërsimit të Rusisë, siç shpjegoi ai gjatë Konferencës së Sigurisë së Mynihut, e cila u mbajt në 14-16 shkurt.
Macron beson se Rusia është shumë e rëndësishme për sigurinë e Evropës. Pa u angazhuar fqinji i saj i madh, Evropa nuk do të jetë e sigurt. Kjo është arsyeja pse Evropa duhet të krijojë një lloj arkitekture sigurie që përfshin Rusinë.
Kjo është diçka që Gjermania e ka mbrojtur prej kohësh, por është kundërshtuar nga shumica e vendeve të BE-së dhe NATO-s. Ata thjesht i perceptojnë ato thirrje si përpjekje të Moskës për të arritur shumëçka në kurriz të aleancës transatlantike.
Të kërkosh përçarjen e NATO-s dhe të dobësosh lidhjet e Evropës me Shtetet e Bashkuara ka qenë politika e qëndrueshme e Kremlinit.
Macron beson se Evropa nuk mund të marrë më si të mirëqenë që Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të mbrojnë Evropën. Dhe, përkundër kritikave të Macron për NATO-n, publiku ka një mendim të ndryshëm për aleancën.
Sipas një raporti të fundit të Qendrës Kërkimore Pew për qëndrimet ndaj NATO-s, publiku në shtetet anëtare janë të bindur se Shtetet e Bashkuara do të përdorin forcën ushtarake për të mbrojtur një aleat të NATO-s nga Rusia. Mesatarisht 60 përqind besojnë se Shtetet e Bashkuara do të mbronin një aleat, ndërsa vetëm 29 përqind besojnë se nuk do të ndodhte.b Pra, Shtetet e Bashkuara vazhdojnë të shihen si një aleat i besueshëm.
Por si do të reagonin aleatët evropianë nëse një nga aleatët e saj të NATO-s sulmohej nga Rusia? Një mesatare prej 50 përqind në gjashtëmbëdhjetë shtete anëtare të NATO-s thotë se vendi i tyre nuk duhet të mbrojë një aleat kundër një sulmi rus, krahasuar me vetëm 38 përqind që thonë se vendi i tyre duhet të mbrojë një aleat, sipas anketës.
Shumica e publikut janë kundër mbrojtjes së një aleati janë evropianë.
Me fjalë të tjera, publiku evropian ka më shumë të ngjarë të besojë se Shtetet e Bashkuara do të mbronin një aleat të NATO-s nga një sulm rus sesa të mendojnë se vendi i tyre duhet të bëjë të njëjtën gjë. Por çfarë mendon Kremlini?
Përkundër këtyre, Macron beson se Evropa duhet të jetë e gatshme të bëhet sovrane, më autonome dhe më e aftë të kujdeset për sigurinë dhe mbrojtjen e saj. Afrimi me Rusinë do të përmirësonin sigurinë e Evropës.
Kapërcimet e Macron për Rusinë, megjithatë, janë një rrugë me vetëm një drejtim për disa arsye.
Së pari, ai kurrë nuk ka shprehur kushtet për një partneritet të tillë strategjik midis Rusisë dhe Evropës.
Së dyti, mbështetja e tij për parimin e sovranitetit, të cilin ai mbron për Evropën, duket se është përdorur në mënyrë selektive. Macron duhet të shikojë vetëm drejt Ukrainës, të cilën Rusia e pushtoi në vitin 2014 para se të aneksonte ilegalisht gadishullin e Krimesë. Që atëherë, mbi 10,000 civilë janë vrarë në luftë dhe mbi 1.5 milion njerëz janë zhvendosur brenda vendit.
Sovraniteti, si duket, është një e drejtë eksplicite ose aspiratë për Evropën.
Kjo tregon që strategjia e Macron ndaj Rusisë nuk bazohet në vlera, por në interesa. Ajo që Rusia po bën në Ukrainë dhe Siri është kundër interesave të Evropës. Dhe, Macron mund të fitojë mbështetje nga evropianët e tjerë nëse Moska do të jepte diçka në këmbim. Por deri më tani, nuk duket se do të japë.
Përkthyer dhe përshtatur nga Carnegie Europe/ konica.al