Unë u diagnostikova në moshën 20 vjeç me hepatit autoimun AIH. Fatkeqësisht, ky inflamacion i mëlçisë kishte vazhduar për një kohë të papërcaktuar që do të thoshte që mëlçia tashmë ishte e mbërthyer (kishte cirrozë).
Më dhanë në një kurë me steroide dhe imunosupresantë për të lagur sistemin imunitar i cili për fat të mirë i solli enzimat e ngritura në mëlçi në një nivel të arsyeshëm.
Unë jam shumë mirënjohëse që kjo gjendje nuk ndikon në aftësinë time për të kryer aktivitete të përditshme dhe unë punoj me kohë të plotë pa shumë kohë pushime, përveç testeve të gjakut dhe takimeve të shpeshta tek mjeku . Unë shqetësohem shumë për të ardhmen dhe për sa kohë trupi im do të vazhdojë të funksionojë mirë, por kjo është mjaft defektive dhe prandaj kam tendencë t’i marr gjërat dita ditës. Megjithëse nuk do ta lejoja me të vërtetë të më ndalonte të bëja asgjë, unë jam pak në ankth kur shkoj jashtë shtetit dhe nuk do ta mendoja ndonjëherë të lëvizja jashtë vendit për punë, të cilat me siguri do ti kisha bërë nëse nuk do të isha diagnostikuar me AIH.
Jam shumë krenar që kam arritur të përfundoj universitetin e kimisë pavarësisht se u diagnostikova me AIH gjatë vitit të tretë në universitet. Kjo më ka bërë definitivisht mua një person më të fortë dhe kam më shumë besim se jam vetvetja. Për shembull, kur u diagnostikova për herë të parë, unë kam turp të them se u mërzita që nuk ishte e mundur të pija alkool .Tani, me të vërtetë nuk më intereson – është bërë pjesë e kujt jam – e vetmja gjë që më shqetëson është qëndrimi i njerëzve të tjerë ndaj mos pirjes. Pasi i sqaroj për gjendjen e mëlçisë, njerëzit në përgjithësi më kuptojnë, por ka shumë raste që ka njerëz që nuk mund ta pranojnë që ti nuk pi. Në reflektim mendoj se kjo më ka bërë personin që jam sot. Më ka bërë shumë më të pjekur, të sigurt dhe kam një vlerësim për jetën time që nuk e kam pasur më parë. Unë mendoj se si një person i ri besoni se është e drejta juaj të keni shëndet të mirë dhe ju e merrni si të mirëqenë jetën tuaj. Tani jam më e përqendruar dhe e shtyrë për të arritur atë që dua me jetën time.
Herë pas here megjithëse kam një shqetësim dhe shqetësohem për gjithçka, dhe do të gënjej nëse do të thosha se nuk do ta jepja krahun tim të djathtë që të mos kisha këtë gjendje. Por tani mendoj se është e kotë të harxhoj energjinë duke menduar kështu dhe unë mund të përqendrohem vetëm në të qenurit sa më e shëndetshme . Unë sigurisht q mendoj se merrem me të gjithë këtë situatë më mirë sesa bëja kur u diagnostikova në fillim dhe kështu shpresoj me kohën që unë mund të vazhdoj të mësoj të qetësoj më shumë veten dhe gjëndjen time ,megjithëse e kuptoj se sa serioze është.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Pas transplantit, atë natë mëlçia ndaloi së funksionuari…”
“Urinoj tmerr shpesh! Ç’sëmundje kam?”
“Jam i çmendur pas kafesë! A më bën dëm?”
