Javën e kaluar, Greqia njoftoi një plan pilot për të ndëruar një “mur lundrues” në Detin Egje. Një sistem i digave në brigjet e Lesbos, që përshkon 1.7 milje dhe ngrihet 50cm (20in) mbi ujë, pengesa ka për qëllim të bllokojë rrugën kryesore të detit për në Greqi nga Turqia, dhe të parandalojë migrantët.
Por në një vend me një kufi detar afro 500 milje detare, pengesa lundruese është kryesisht simbolike. Ashtu si muri i Trump, edhe ai do të ketë si qëllim të ndalojë emigrantët; dhe po ashtu, si muri i Trumpit, do të dështojë ta bëjë këtë.
Kriza e refugjatëve në Evropë nuk mbizotëron më në titujt e mediave. Sipas Komisionit evropian, arsyeja është e thjeshtë: kriza ka përfunduar. Situata në Greqi, megjithatë, tregon një histori tjetër. Vitin e kaluar, 74.613 migrantë, që thoshin se iknin konflikti dhe skamja hynë në Greqi, duke e çuar numrin e përgjithshëm në vend në 112,000. Dhe me konfliktin e vazhdueshëm dhe varfërinë në Siri, Afganistan dhe Republikën Demokratike të Kongos, shifrat nuk tregojnë asnjë shenjë uljeje.
Greqia, një vend i vogël që ende po shërohet nga një krizë shkatërruese ekonomike dhe me nivele të larta të papunësisë në familje, nuk është destinacioni i migrantëve. Por, me një Bashkim Evropian gjithnjë e më shumë ksenofob, vendi është bërë shteti kryesor i bllokut, që mban barrën për të gjithë Evropën.
Pasojat në Greqi janë gjithnjë e më të rënda. Afërsisht 20,000 njerëz janë duke u mbajtur në Lesbos, një ishull me 86,000 njerëz, në një kamp me një kapacitet për të mbajtur më pak se 3,000 njerëz. Atje, mijëra vetë kalojnë muaj të tërë, të pasigurt për mënyrën dhe kohën kur do të përcaktohen kërkesat e tyre për azil, pa kujdesin mjekësor dhe arsimim.
Kjo situatë është qartësisht e paqëndrueshme, me tension në ishull që çon në përleshje dhe dhunë.
Por një mur nuk do të jetë zgjidhja. Njerëzit që ikin nga lufta, persekutimi, dhuna, uria dhe varfëria nuk i braktisin planet e tyre vetëm për shkak të pengesave të reja; ata vazhdojnë, nëse është e nevojshme me mjete më të rrezikshme ose të kushtueshme.
Në vend që të vendosen më shumë barriera, përgjigjja e situatës aktuale është të zgjidhen dy nga problemet kryesore që janë themelore: së pari, faktorët që i shtyjnë mijëra të largohen nga vendet e tyre të lindjes; dhe së dyti, mungesa e politikave efektive për të menaxhuar migracionin humanitar në një mënyrë humane dhe efikase. Këto probleme nuk janë të lehta për tu zgjidhur dhe ato sigurisht nuk janë përgjegjësi e qeverisë greke. Por, siç e ilustron aq keq situata në Greqi, kostot e injorimit të tyre janë të pallogaritshme, në aspektin njerëzor, ekonomik dhe politik.
Një pikë fillestare do të ishte investim i fuqishëm dhe i shumëanshëm në vendet e vendit të migrantëve për të forcuar sundimin e ligjit dhe për të rritur zhvillimin ekonomik dhe shoqëror. Megjithëse komplekse dhe e shtrenjtë, shumë mund të arrihet në një pjesë të asaj që tashmë është duke u shpenzuar për përjashtimin e migantëve dhe kontrollin kufitar. Shqyrtoni planin aktual të BE-së për të dyfishuar shpenzimet e migracionit dhe shpenzimet katërfish të kontrollit kufitar për shtatë vitet e ardhshme, duke i kushtuar gjithsej 34.9bn € në menaxhimin e kufirit dhe migracionit.
BE-ja, me burimet e saj njerëzore dhe teknike, ka mjetet për tu marrë me të dyja këto sfida, ajo thjesht ka nevojë për vizion politik dhe udhëheqje. Pa to, ne do të vazhdojmë të ngremë mure të kota, por të kushtueshme, në tokë dhe det.
Vasileia Digidiki dhe Jacqueline Bhabha japin mësim në Shkollën e Shëndetit Publik Harvard TH Chan.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Lufta” e Trump kundër emigrantëve
“Evropa do të zhduket nën dallgët e populizmit”
