“Zemërimi nuk është se ka pasur ndërhyrje, “thotë Kevan Jones. “Zemërimi është se askush nuk donte të dinte nëse kishte ndërhyrje.”
Jones, një anëtar i Komitetit të Inteligjencës dhe Sigurisë së Shtëpisë së Komunave (isc), raporti i të cilit për ndërhyrjen ruse në politikën britanike u botua në 21 korrik, përmbledh qëndrimin alarmant të qeverisë për pyetjen nëse Rusia ka ndërhyrë në rezultatin e referendumit të Brexit .
Rusia shkakton mosmarrëveshje dhe dëmton institucione në shumë vende perëndimore, por Britania është një objektiv i veçantë.
Prania e emigrantëve të tillë si Alexander Litvinenko, i cili u vra nga Kremlin, dhe Sergei Skripal, i cili pothuajse pati të njëjtin fat, zemëron udhëheqjen e Rusisë. Ajo e konsideron Britaninë si hipokrite dhe të dyshimtë për të fituar para nga rusët përmes “lavanderisë në Londër” për pastrimin e parave dhe ofron strehë për kundërshtarët e saj.
Marrëdhënia e veçantë e Britanisë me Amerikën gjithashtu e bën atë të përshtatshme për sulmet ruse ndaj rivalit të saj më të madh.
Shkalla e ndërhyrjes ruse në politikë ka qenë subjekt i shumë spekulimeve.
Shumë prej atyre që votuan të mbeten në BE, duke mos dashur të besojnë se një shumicë e bashkatdhetarëve të tyre me të vërtetë vendosën të largoheshin, ishin të prirur të dyshonin se Rusia duhet të ketë ndikuar. Gjurmët e gishtërinjve rusë janë të dukshëm diku tjetër.
Shumë prej britanikë e pane raportin e ISC si një verdikt për këtë çështje. Boris Johnson bllokoi botimin e saj para zgjedhjeve të përgjithshme të dhjetorit 2019.
Por është Britania, jo Rusia, që del keq nga raporti.
Disa vëzhgues mendojnë se raporti është tepër kritik për shërbimet e sigurisë.
Në fund të fundit, faji i mbetet politikanëve.
Të dhëna që Rusia kishte ndërhyrë në referendumin e pavarësisë së Skocisë u injoruan, dhe vetëm kur Rusia hakoi Komitetin Kombëtar Demokratik të Amerikës, qeveria kuptoi rrezikun për Britaninë.
Vetëkënaqësia dhe lakmia, si dhe interesi politik, janë fajtorë.
Ministrat e kanë “nënvlerësuar” kërcënimin rus dhe miratuan një qasje të politikës “laissez faire”, thotë komiteti, duke treguar një oreks për paratë ruse.
Sido që të jenë arsyet, institucionet politike të Britanisë janë.
Rregullat e pastrimit të parave janë më të ashpra për bizneset sesa për partitë politike, për të cilat Komisioni Zgjedhor thotë se rrit rrezikun e financimit të huaj. Gjoba aktuale prej 20,000 për shkelje rrezikon të bëhet “kosto e të bërit biznes”.
Megjithëse raporti është i turpshëm për Britaninë.
Kjo qasje e re do t’i japë Kremlinit edhe më shumë arsye për të ndërhyrë në Britani sesa ka pasur në të kaluarën.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Economist/ Konica.al